xián cóng
bǐng cóng
guǎng cóng
bīn cóng
yóu cóng
qiè cóng
zī cóng
zǒu cóng
chē cóng
jí cóng
chǐ cóng
zài cóng
yìng cóng
qún cóng
zhì cóng
shǔ cóng
xíng cóng
bī cóng
fú cóng
xìng cóng
nì cóng
wèi cóng
mí cóng
lǜ cóng
hù cóng
wèi cóng
yī cóng
zōu cóng
máng cóng
zhī cóng
péng cóng
shì cóng
qiān cóng
sòng cóng
pín cóng
cháo cóng
bù cóng
pú cóng
liáo cóng
rén cóng
suǒ cóng
yǐng cóng
zhī cóng
tái cóng
yuán cóng
yǔn cóng
guī cóng
mù cóng
bù cóng
hé zòng
cháng cóng
qīn cóng
qiàn cóng
rǒng cóng
yì cóng
bīn cóng
dǎo cóng
niǎn cóng
xí cóng
sān cóng
wéi cóng
zōng cóng
gǒu cóng
guǒ cóng
hé cóng
yún cóng
shèng cóng
yuē cóng
cháng cóng
wěi cóng
tīng cóng
zì cóng
héng cóng
xiāng cóng
cān cóng
wéi cóng
xiāng cóng
qǔ cóng
zūn cóng
fàng cóng
shì cóng
bái cóng
yìng cóng
yǐng cóng
péi cóng
qū cóng
hù cóng
lèi cóng
kāi cóng
chéng cóng
yú cóng
wén cóng
fù cóng
xùn cóng
héng cóng
dǎ cóng
wú cóng
mǐ cóng
ā cóng
qū cóng
xùn cóng
liú cóng
shùn cóng
suí cóng
miàn cóng
kūn cóng
fáng cóng
lí cóng
yǐn cóng
fú cóng
lì cóng
jīn cóng
huí cóng
tiān cóng
fú cóng
rǒng cóng
yì cóng
dào cóng
qí cóng
hòu cóng
lián cóng
hūn cóng
zhào cóng
fǎ cóng
zú cóng
liè cóng
zhǔ cóng
xìn cóng
dà cóng
fēng cóng
yì cóng
shū cóng
mén cóng
zhuī cóng
jìn cóng
fǔ cóng
wáng cóng
fù cóng
rěn cóng
qún cóng
mù cóng
yī cóng
guò cóng
dìng zòng
pǐn cóng
gēn cóng
sàn cóng
quàn cóng
xié cóng
piān cóng
shǒu cóng
xié cóng
tú cóng
驺从zōucóng
(1) 古代贵族、官员出行时的骑马(好工具.)侍从
英mounted guards⒈ 古时贵族的骑马的侍从。
引宋梅尧臣《次韵和钱君倚同马君实二学士见过》：“登车莫言远，騶从美且都。”
明田艺蘅《留青日札·姚广孝》：“﹝姚广孝﹞一日入城，见僧官騶从之盛，叹曰：‘僧亦富贵如此耶！’”
清赵翼《偕补山崧霞游雪崖洞甲秀楼诸胜》诗：“相邀出城游，屏却騶从吼。”
古代显贵大官出门时，前导或后随的骑士。
驺zōu（名）古代给贵族养马和掌管车马的人。
从读音：cóng[ cóng ]1.依顺：顺～。盲～。～善如流。
2.采取，按照：～优。
3.跟随：愿～其后。
4.跟随的人：侍～。仆～。
5.参与：～业。～政。投笔～戎。
6.由，自：～古至今。～我做起。
7.次要的：主～。～犯。
8.宗族中次于至亲的亲属：～父（伯父、叔父的通称）。
9.中国魏以后，古代官品（有“正品”和“从品”之分，宋代龙图阁大学士为从二品）。
10.姓。