lòu ruò
lòu zhuō
lòu jí
lòu pǔ
lòu zǐ
lòu shēn
lòu lú
lòu fēng
lòu qū
lòu jiàn
lòu yě
lòu chǒu
lòu xíng
lòu cái
lòu sù
lòu méng
lòu yuǎn
lòu wū
lòu wáng
lòu tuì
lòu gù
lòu jì
lòu xiǎo
lòu jǔ
lòu yuē
lòu zhì
lòu zhì
lòu lǘ
lòu bāng
lòu shēng
lòu yì
lòu xiàng
lòu shí
lòu yín
lòu wū
lòu xué
lòu chéng
lòu miù
lòu jū
lòu yì
lòu qiǎn
lòu wū
lòu pì
lòu shì
lòu qū
lòu duǎn
lòu xiá
lòu báo
lòu rú
lòu mù
lòu shì
lòu bì
lòu tào
lòu bǐ
lòu yōng
lòu xīn
lòu lǐ
lòu liè
lòu zú
lòu yǔ
lòu mín
lòu yí
lòu qǔ
lòu zhōng
lòu wàng
lòu lüè
lòu zōng
lòu xí
lòu guī
lòu shù
lòu sú
lòu tǐ
é pì
gū pì
xìng pì
jiān pì
chōng pì
shēng pì
bēi pì
cè pì
jiāo pì
xiāng pì
yǐn pì
jiǎn pì
yōng pì
cūn pì
bǐ pì
jiè pì
ào pì
piān pì
jīng pì
xíng pì
xī pì
xié pì
xiá pì
fēi pì
wěi pì
xiǎn pì
lì pì
bǐ pì
gàng pì
xié pì
lòu pì
qióng pì
shū pì
miù pì
wū pì
duō pì
xián pì
yín pì
dòu pì
qiào pì
zhāi pì
fěi pì
mào pì
huì pì
bèi pì
kuáng pì
ào pì
è pì
dàn pì
liáo pì
guǐ pì
jī pì
gǔ pì
suì pì
yuǎn pì
gěng pì
guāi pì
pī pì
è pì
pō pì
sè pì
cǎn pì
huāng pì
pián pì
liú pì
shān pì
sī pì
qí pì
guī pì
yōu pì
lěng pì
jìng pì
yū pì
biān pì
guài pì
shēn pì
⒈ 谓身处于穷乡僻壤。
引《新唐书·韦弘机传》：“显庆中，为檀州刺史，以边人陋僻，不知文儒贵，乃脩学官，画孔子 、七十二子、 汉晋名儒象，自为赞，敦劝生徒，繇是大化。”
陋lòu(1)（形）不好看；丑：丑～。(2)（形）（住的地方）狭小；不华美：～室｜～巷。(3)（形）不文明；不合理：～俗｜～习。(4)（形）（见闻）少：浅～｜孤～寡闻。
僻读音：pì僻pì(1)（形）偏僻：～巷。(2)（形）性情古怪；跟一般人合不来：怪～｜孤～。(3)（形）不常用的（多指文字）：冷～｜生～。