miù mào
miù chǒu
miù luàn
miù lì
miù tán
miù yì
miù róng
miù dàn
miù jiě
miù shuō
miù lòu
miù shī
miù fǎ
miù chuǎn
miù jiǎng
miù quē
miù dùn
miù jì
miù de
miù rèn
miù suàn
miù wù
miù cuò
miù jǔ
miù yì
miù zhí
miù jì
miù dēng
miù làng
miù lùn
miù chuán
miù huì
miù yuè
miù ài
miù zhèng
miù dá
miù jiàn
miù wù
miù yū
miù làn
miù làn
miù qiǎo
miù yào
miù pì
miù jiàn
miù rǒng
miù xiǎng
miù gōng
miù yì
miù huò
miù lì
miù zì
miù pǐn
miù cí
miù yōu
miù yán
miù wū
miù zhāng
miù hàn
miù lì
miù yōu
miù tīng
miù yǔ
miù lòu
miù ēn
miù lǐ
miù è
miù jìn
miù dú
miù wàng
miù guān
miù tuī
miù jiā
miù rǒng
miù zàn
miù zhǒng
miù wéi
miù rán
miù luè
qiào pì
gěng pì
sī pì
jiān pì
é pì
fēi pì
ào pì
piān pì
xíng pì
mào pì
liáo pì
bǐ pì
shēng pì
xián pì
yǐn pì
zhāi pì
yuǎn pì
xiǎn pì
biān pì
duō pì
cǎn pì
dòu pì
miù pì
qí pì
xìng pì
huì pì
wū pì
jìng pì
jiè pì
jiǎn pì
cè pì
è pì
shū pì
gū pì
è pì
jīng pì
xiāng pì
ào pì
xiá pì
pī pì
guī pì
xié pì
suì pì
yōu pì
gǔ pì
xī pì
sè pì
guǐ pì
kuáng pì
jī pì
cūn pì
wěi pì
jiāo pì
pō pì
yū pì
fěi pì
bēi pì
lòu pì
shēn pì
dàn pì
bǐ pì
lì pì
bèi pì
chōng pì
yín pì
qióng pì
guài pì
guāi pì
shān pì
huāng pì
xié pì
pián pì
liú pì
gàng pì
lěng pì
yōng pì
⒈ 荒谬怪僻。
引南朝齐王琰《冥祥记》：“坐次一僧，容服麤垢，神情低陋，出自众中，逕升其座，拱默而已，无所言説。一堂怪骇，谓其谬僻。”
唐道宣《＜僧行篇＞序》：“或不达者，妄起异端，若见左行谬僻，滥罔弥甚。”
《新唐书·李汉传》：“是时，王政谬僻， 汉言切，多所救补。”
谬miù（名）错误、差错。
僻读音：pì僻pì(1)（形）偏僻：～巷。(2)（形）性情古怪；跟一般人合不来：怪～｜孤～。(3)（形）不常用的（多指文字）：冷～｜生～。