pō luó
pō pō
pō cè
pō tuō
pō lèi
pō jiā
pō yuán
pō pì
pō cè
pō piān
pō fēng
pō xiǎn
pō xié
pō pì
pō cí
pō jī
pō wǒ
pō shí
pō cǎi
pō shuō
pō fù
pō yǒu
pō lí
pō shuō
pō lǐ
pō lí
pō jī
pō lí
pō lí
pō zhī
pō líng
pō nài
pō jí
pō wéi
pō chāo
pō jù
pō léng
pō mù
pō bài
pō shèn
pō shī
pō huí
pō fú
pō nài
pō lèi
xiá pì
jìng pì
bǐ pì
jiè pì
duō pì
jīng pì
gū pì
zhāi pì
huāng pì
guī pì
xìng pì
bēi pì
dàn pì
cǎn pì
guǐ pì
yū pì
huì pì
bǐ pì
wěi pì
xiǎn pì
shān pì
jiāo pì
jiǎn pì
xiāng pì
pián pì
pī pì
yōu pì
lěng pì
lì pì
shēn pì
yōng pì
xié pì
xié pì
shēng pì
gěng pì
è pì
qióng pì
xī pì
yuǎn pì
yǐn pì
suì pì
jī pì
gǔ pì
miù pì
sī pì
shū pì
wū pì
cūn pì
cè pì
qiào pì
lòu pì
mào pì
biān pì
gàng pì
yín pì
bèi pì
fēi pì
guài pì
dòu pì
fěi pì
pō pì
ào pì
ào pì
piān pì
xián pì
kuáng pì
xíng pì
guāi pì
è pì
sè pì
liáo pì
jiān pì
chōng pì
liú pì
qí pì
é pì
⒈ 邪佞，不正。
引《书·洪范》：“人用侧颇僻，民用僭忒。”
《史记·宋微子世家》引作“颇辟”。 《文选·张衡＜思玄赋＞》：“行颇僻而获志兮，循法度而离殃。”
李周翰注：“颇僻，邪佞也。”
宋岳珂《桯史·爱莫助之图》：“初， 神宗既用荆公，随亦厌之， 綰（邓綰 ）荐荆公之子雱，宸笔中出，以綰操心颇僻，赋性姦回，论事荐人，不循分守，遂罢中丞，知虢州。”
清方苞《送刘函三序》：“彼且以为譸张颇僻，背於中庸之言也。”
1. 偏，不正：偏颇。颇覆。颇僻。
2. 很，相当地；颇为（）。颇佳。颇久。颇以为然。
3. 姓。
僻读音：pì僻pì(1)（形）偏僻：～巷。(2)（形）性情古怪；跟一般人合不来：怪～｜孤～。(3)（形）不常用的（多指文字）：冷～｜生～。