huāng shì
huāng huì
huāng chūn
huāng shǔ
huāng fú
huāng sù
huāng cūn
huāng luàn
huāng shū
huāng zōu
huāng dùn
huāng chen
huāng xū
huāng yòu
huāng yān
huāng huò
huāng lòu
huāng tān
huāng cǎo
huāng zhāng
huāng jí
huāng lì
huāng mò
huāng huāng
huāng fèi
huāng mèi
huāng yú
huāng jǐn
huāng níng
huāng yuè
huāng zhēn
huāng qīn
huāng huò
huāng lèi
huāng chóu
huāng jiǎn
huāng yuè
huāng zhuì
huāng guài
huāng zhì
huāng dān
huāng cuì
huāng zì
huāng táng
huāng zuì
huāng jiǎo
huāng rén
huāng què
huāng tiān
huāng yàn
huāng làng
huāng miù
huāng dàn
huāng yì
huāng gǔ
huāng bèi
huāng dài
huāng yě
huāng guì
huāng shěn
huāng yín
huāng huàn
huāng kuì
huāng pì
huāng liáng
huāng jué
huāng máng
huāng jū
huāng bǎo
huāng zhàn
huāng qì
huāng cūn
huāng mào
huāng gěng
huāng sè
huāng shù
huāng dì
huāng tíng
huāng bì
huāng sāi
huāng tiǎn
huāng yí
huāng jué
huāng yuǎn
huāng hán
huāng xìn
huāng wài
huāng jí
huāng chǔ
huāng zǐ
huāng chéng
huāng jì
huāng qiàn
huāng bái
huāng wú
huāng diàn
huāng huì
huāng shū
huāng miǎn
huāng miù
huāng hū
huāng xíng
huāng huǒ
huāng yuè
huāng jiāo
huāng lè
huāng dān
huāng liú
huāng miù
huāng shī
huāng lǜ
huāng fú
huāng zhāng
huāng zhèng
huāng dù
huāng lái
huāng tǔ
huāng suì
huāng yín
huāng jí
huāng rǎo
huāng luò
huāng yàn
huāng yín
huāng nián
huāng jì
huāng jǐng
huāng qiū
huāng dàn
huāng yuán
huāng hàn
huāng máng
huāng zhǒng
huāng máng
huāng tún
huāng hào
huāng wáng
huāng jī
huāng qiān
huāng mò
xī pì
cǎn pì
é pì
guī pì
yǐn pì
chōng pì
shān pì
fēi pì
guài pì
yōu pì
ào pì
dàn pì
sè pì
huāng pì
qiào pì
xiǎn pì
shēng pì
cè pì
xiá pì
bǐ pì
wū pì
gěng pì
qí pì
yū pì
xié pì
pián pì
duō pì
xiāng pì
gū pì
lì pì
yōng pì
dòu pì
xié pì
jīng pì
kuáng pì
bēi pì
zhāi pì
liáo pì
lòu pì
sī pì
jiān pì
cūn pì
jiāo pì
biān pì
huì pì
bèi pì
gǔ pì
xìng pì
guāi pì
ào pì
xián pì
miù pì
xíng pì
fěi pì
gàng pì
liú pì
shū pì
qióng pì
jìng pì
jī pì
lěng pì
è pì
yuǎn pì
shēn pì
suì pì
yín pì
mào pì
jiè pì
è pì
pī pì
piān pì
pō pì
jiǎn pì
bǐ pì
guǐ pì
wěi pì
荒僻huāngpì
(1) 人迹罕至且偏远
例荒僻的山区英desolate and out-of-the-way⒈ 荒凉偏僻。
引唐韩愈《黄家贼事宜状》：“大抵岭南人稀地广，贼之所处，又更荒僻。”
元吴昌龄《东坡梦》第一折：“似这般荒僻的山门。”
《老残游记》第八回：“大约这荒僻山径，不会有强盗，虽走晚些，到也不怕他。”
瞿秋白《饿乡纪程》三：“北京南城本来荒僻，我从他那里回家到东城，路却不少。”
⒉ 放纵怪僻。
引《旧唐书·裴度传》：“时骄主荒僻，辅首庸才，制置非宜，致其復乱。”
《旧唐书·李德裕传》：“敬宗荒僻日甚，游幸无恆，疏远贤能，昵比羣小。”
⒊ 学业荒疏，见识不广。
引清龙启瑞《送吕介存南游序》：“士当斯时，苟伏处里门，大率荒僻固陋，不为当世齿。”
人迹罕到、荒远偏僻的地方。
荒huāng(1)（形）荒芜：地～了。(2)（形）荒凉：～村｜～郊｜～岛。(3)（形）荒歉：～年｜备～。(4)（形）荒地：生～｜开～｜垦～。(5)（形）荒疏：别把功课～了｜多年不下棋；～了。(6)（形）严重的缺乏：煤～｜饥～。(7)（形）不合情理：～廖｜～诞。(8)（形）〈方〉不确定的：～信｜～数儿。(9)（形）〈书〉迷乱；放纵：～淫。
僻读音：pì僻pì(1)（形）偏僻：～巷。(2)（形）性情古怪；跟一般人合不来：怪～｜孤～。(3)（形）不常用的（多指文字）：冷～｜生～。