lún zhào
lún sàng
lún mù
lún ǎi
lún bài
lún tāo
lún sī
lún huò
lún xiè
lún màn
lún yí
lún nì
lún tuì
lún huí
lún jiā
lún zhì
lún mèi
lún báo
lún chǐ
lún pù
lún mò
lún huài
lún xiē
lún zǐ
lún xǔ
lún bō
lún shī
lún mò
lún shāng
lún ào
lún wù
lún nì
lún xiàn
lún suì
lún xū
lún fú
lún zhì
lún bì
lún yīn
lún yì
lún fèi
lún zá
lún huà
lún pū
lún jiàn
lún zhuì
lún yì
lún hū
lún qīng
lún yī
lún piāo
lún cú
lún yī
lún bāo
lún miè
lún dàng
lún tiǎn
lún jiàng
lún quē
lún shuò
lún bì
lún yān
lún wēn
lún luò
lún sàn
lún pò
lún wēn
lún fù
lún zhé
lún diàn
lún juàn
lún wú
lún fàng
lún yì
lún yǐn
lún rǔ
lún huǐ
lún qì
lún piāo
lún huì
lún yì
lún sāi
lún wáng
lún tì
lún lián
lún dūn
lún duò
lún shì
lún jì
lún zhé
⒈ 被贬斥；沦落。
引唐李商隐《重过圣女祠》诗：“白石巖扉碧蘚滋，上清沦謫得归迟。”
清陈维崧《念奴娇·夏日看荷花作》词：“一自污泥沦謫久，悵望瑶池、悬圃。”
柳亚子《胡寄尘诗序》：“沦謫天涯，九死靡悔。”
沦lún(1)（动）沉没：沉～。(2)（动）没落；陷入（不利的境地）：～落｜～陷。
谪读音：zhé谪zhé(1)（动）〈书〉封建时代高级官吏因罪被罚降职或流放。(2)（动）〈书〉指神仙受了处罚；降到人间（迷信）：有人把李白称为～仙人。(3)（动）〈书〉责备；指摘：众人交～。