cuàn yì
cuàn hóng
cuàn gǎi
cuàn chì
cuàn què
cuàn dìng
cuàn zhú
cuàn yì
cuàn sǐ
cuàn shēn
cuàn móu
cuàn diǎn
cuàn jù
cuàn rǔ
cuàn gù
cuàn sàn
cuàn rào
cuàn yì
cuàn xǐ
cuàn jué
cuàn bì
cuàn fú
cuàn liú
cuàn yuè
cuàn luàn
cuàn tū
cuàn duō
cuàn jù
cuàn chū
cuàn cáng
cuàn è
cuàn rào
cuàn jù
cuàn táo
cuàn xuē
cuàn jí
cuàn nì
cuàn jì
cuàn zǒu
cuàn tóu
cuàn yì
cuàn yán
cuàn rǎo
cuàn náo
cuàn jì
cuàn qiè
cuàn wáng
cuàn píng
cuàn qǔ
cuàn biǎn
cuàn zhé
cuàn fàn
cuàn guān
cuàn zá
cuàn pǎo
cuàn mìng
cuàn chù
cuàn zé
cuàn cuàn
cuàn míng
cuàn fù
cuàn dòng
⒈ 贬官放逐。
引《旧唐书·文苑传中·宋之问》：“之问再被窜謫，经途江岭，所有篇咏，传布远近。”
宋苏舜钦《诣匦疏》：“又昨见范仲淹以刚直忤姦臣，果罹中伤，言不用而身窜謫，甚可悲也。”
明归有光《与徐子言书》：“幸当世士大夫犹有怜之者，仅不窜謫。”
郭沫若《李白与杜甫·李白出生于中亚碎叶》：“唐代的窜谪之地主要是岭南或者贵州、四川。”
窜cuàn(1)（动）逃跑；乱跑：流～。(2)（动）改动（文字）：～改。
谪读音：zhé谪zhé(1)（动）〈书〉封建时代高级官吏因罪被罚降职或流放。(2)（动）〈书〉指神仙受了处罚；降到人间（迷信）：有人把李白称为～仙人。(3)（动）〈书〉责备；指摘：众人交～。