màn tuó
màn huàn
màn cí
màn cháng
màn wǎn
màn yǔ
màn tóu
màn lì
màn zhì
màn xiàn
màn yīng
màn nuǎn
màn hú
màn yīn
màn yǎn
màn zēng
màn fú
màn gēn
màn zhū
màn jiǎn
màn bā
màn chuò
màn shēng
màn zé
màn shòu
màn yán
màn màn
màn xiào
màn lù
màn jī
màn yóu
màn bó
màn mí
màn miào
màn dū
màn dì
màn qiū
màn lǐ
màn tuó
màn shū
màn gǔ
màn yín
hào yǎn
fú yǎn
wù yǎn
ào yǎn
áo yǎn
mí yǎn
pián yǎn
fēng yǎn
màn yǎn
nào yǎn
pù yǎn
líng yǎn
yíng yǎn
dì yǎn
qú yǎn
é yǎn
sì yǎn
píng yǎn
yín yǎn
pàn yǎn
tà yǎn
chǎn yǎn
fū·yǎn
fán yǎn
jù yǎn
guā yǎn
jīn yǎn
bó yǎn
huàn yǎn
chén yǎn
àn yǎn
shēn yǎn
fǎn yǎn
kōng yǎn
mào yǎn
guǎng yǎn
dà yǎn
yí yǎn
hóng yǎn
shú yǎn
bō yǎn
gēng yǎn
hán yǎn
pēn yǎn
ráo yǎn
kuān yǎn
fù yǎn
chōng yǎn
huá yǎn
xià yǎn
chāng yǎn
qǔ yǎn
huàn yǎn
màn yǎn
chuán yǎn
dǎo yǎn
qú yǎn
mǎn yǎn
pài yǎn
shēng yǎn
qiè yǎn
jù yǎn
fēng yǎn
chuàn yǎn
fán yǎn
hū yǎn
fān yǎn
fén yǎn
hóng yǎn
féi yǎn
kuàng yǎn
dēng yǎn
chǎng yǎn
nà yǎn
gū yǎn
huàn yǎn
yǐn yǎn
⒈ 散漫流衍;延伸变化。
引《庄子·齐物论》:“和之以天倪,因之以曼衍,所以穷年也。”
《老残游记》第十回:“六七八段,间以曼衍,愈转愈清,其调愈逸。”
朱自清《短诗与长诗》:“我只能说长诗的意境或情调必是复杂而错综,结构必是曼衍,描写必是委曲周至。”
⒉ 连绵不绝。
引《汉书·晁错传》:“土山丘陵,曼衍相属。”
颜师古注:“曼衍,犹联延也。”
宋韩琦《安阳好》词:“曼衍山河环故国,昇平歌吹沸高楼。”
明宋濂《环翠亭记》:“其青云第一峯,雉堞实绕乎峯上,旁支曼衍,虵蟠磬折,沿城直趋而西。”
⒊ 分布;传播。
引《淮南子·俶真训》:“是故百姓曼衍於淫荒之陂,而失其大宗之本。”
章炳麟《秦献记》:“今即弗焚,则恣其曼衍乎?”
⒋ 古代百戏的一种。参见“曼延”。
引唐司空图《成均讽》:“鱼龙息曼衍之陈,鞮译沮兜离之献。”
宋陆游《小舟过御园》诗之一:“尽除曼衍鱼龙戏,不禁芻蕘雉兔来。”
康有为《八月十五夜香港观灯》诗:“曼衍鱼龙陈百戏,参差楼阁倚高层。”
绵延不绝。
曼màn(1)(形)柔和:~舞。(2)(形)长:~延|~声。
衍读音:yǎn[ yǎn ]1. 延长,开展:衍绎。衍生。推衍。展衍。敷衍。衍生物。
2. 多余的(指文字):衍文(书籍中因缮写、刻板、排版错误而多出来的字句)。
3. 低而平坦之地:衍沃(土地平坦肥美。亦作“沃衍”)。