qún péng
qún yǒu
qún jū
qún kūn
qún lì
qún bì
qún wǔ
qún qiǎo
qún xiōng
qún xué
qún zhòng
qún jì
qún miào
qún shén
qún shān
qún wǎng
qún xiáng
qún zhì
qún chǒu
qún yǎ
qún fáng
qún fāng
qún huà
qún xíng
qún wù
qún háo
qún yù
qún chǔ
qún qún
qún lóng
qún méng
qún gàn
qún yuàn
qún ōu
qún rán
qún yǎn
qún mó
qún ér
qún lì
qún yí
qún wū
qún xià
qún luò
qún hūn
qún liáo
qún xìng
qún hǎo
qún mí
qún sú
qún lì
qún cuì
qún fèn
qún huì
qún zào
qún cóng
qún liáo
qún shì
qún chén
qún lèi
qún wàng
qún shēng
qún guó
qún pǐn
qún yuán
qún yì
qún hūn
qún rǎo
qún dǎng
qún jiàn
qún shū
qún shuǎng
qún máng
qún xíng
qún fāng
qún yàn
qún mù
qún shù
qún cái
qún pú
qún yīng
qún dǐ
qún xiàng
qún xióng
qún kǒu
qún cóng
qún hòu
qún jí
qún yì
qún xiǎo
qún dòu
qún tīng
qún bàng
qún bāng
qún fǎ
qún xiān
qún lí
qún jù
qún shū
qún yīn
qún qǐ
qún yán
qún dì
qún méng
qún pǐ
qún jí
qún qíng
qún jīng
qún qǔ
qún xián
qún zú
qún jì
qún gōng
qún huì
qún xiāng
qún lì
qún yòu
qún jià
qún wǔ
qún dǎo
qún liú
qún xīn
qún jī
qún dòng
qún tú
qún dú
qún shǔ
qún niè
qún fēi
qún máo
qún gōng
qún mèi
qún lún
qún yǐn
qún zǐ
qún tǐ
qún lù
qún tè
qún sī
qún sì
qún shì
qún huì
qún bèi
qún líng
qún xì
liáng méng
fú méng
wèi méng
lǜ méng
qún méng
biān méng
gēn méng
jiān méng
luàn méng
jìn méng
chāo méng
jiàn méng
lí méng
rén méng
bīn méng
cāng méng
fú méng
liú méng
zhòng méng
nì méng
pín méng
gōu méng
jiā méng
zuì méng
mài méng
fù méng
rǎn méng
shù méng
qǐ méng
yí méng
gōu méng
zì méng
qū méng
xiōng méng
lí méng
zī méng
xié méng
yú méng
guǎ méng
zhào méng
jiàn méng
méng méng
fáng méng
kāi méng
众民；百姓。萌，通“氓 ”。
《墨子·非攻中》：“於是退不能赏孤，施舍羣萌。”《后汉书·黄琼传》：“自古圣帝哲王，莫不敬恭明祀，增致福祥，故必躬郊庙之礼，亲籍田之勤，以先羣萌，率劝农功。” 晋荀勗《食举乐东西厢歌》之九：“上教如风，下应如卉；一人有庆，羣萌以遂。”
群qún(1)（名）聚在一起的人或物：人～｜鸡～｜建筑～。(2)（形）成群的：峰～｜～居。(3)（名）众多的人：～言堂｜～策～力。(4)（量）成群的人或东西：一～孩子｜一～马。
萌读音：méng萌méng（动）萌芽：故态复～。萌méng古同“氓”（méng）。