tuí dǐng
tuí huài
tuí chí
tuí sú
tuí huī
tuí yōng
tuí méng
tuí huāng
tuí jué
tuí tà
tuí bì
tuí yuán
tuí wú
tuí bāo
tuí bèi
tuí xiǔ
tuí jiào
tuí tuó
tuí suō
tuí xī
tuí diàn
tuí lǎo
tuí tà
tuí ruán
tuí tuó
tuí làn
tuí zhì
tuí gāng
tuí cán
tuí duò
tuí fá
tuí táng
tuí chǐ
tuí zhuì
tuí yuān
tuí qīn
tuí suǒ
tuí zòng
tuí lán
tuí lòu
tuí lèi
měi táng
jù táng
zhù táng
xián táng
sān táng
zhōng táng
huāng táng
tuí táng
cāng táng
chū táng
sì táng
lǐ táng
qīng táng
tuí táng
tuí táng
héng táng
hào táng
gāo táng
yán táng
hòu táng
wǎn táng
bái táng
páng táng
dī táng
dì táng
shèng táng
bì táng
liǎng táng
mǎ táng
ná táng
nán táng
xíng táng
qú táng
xuān táng
běi táng
zhān táng
bàng táng
颓唐tuítáng
(1) 萎靡不振的样子
例颓唐遂往，长辞远逝，漂(.好工具)不远兮。——王褒《洞箫赋》英decay;dejected;dispirited委靡不振。
见“颓”。
唐读音：táng唐táng(1)（形）（言谈）虚夸：～大无验。(2)（形）空；徒然：功不～捐（功夫不白费）。(3)（名）传说中的朝代名；尧所建。(4)（名）唐朝。(5)（名）后唐。(6)（名）姓。