ná niē
ná zǒng
ná xīn
ná lóng
ná sòng
ná yún
ná jiě
ná gēn
ná dā
ná kuǎn
ná zhuī
ná qǐ
ná bǎ
ná men
ná é
ná jiū
ná zhuāng
ná shǒu
ná wěn
ná cuò
ná fǎng
ná guā
ná táng
ná zhōu
ná fǎ
ná rén
ná qiáo
ná qiào
ná bàn
ná dǐng
ná jiǎo
ná dǐng
ná qíng
ná bǔ
ná wèn
ná bài
ná táng
ná táng
ná dà
ná niǎn
ná zhàn
ná dòu
ná yāo
ná qiāng
ná bān
ná huò
ná zhuō
ná táng
ná gěi
ná dū
ná zhǔn
ná lǎo
ná quán
wǎn táng
qīng táng
zhān táng
sān táng
hào táng
héng táng
tuí táng
sì táng
ná táng
běi táng
tuí táng
hòu táng
bái táng
gāo táng
tuí táng
měi táng
mǎ táng
nán táng
bì táng
liǎng táng
cāng táng
dī táng
yán táng
xián táng
bàng táng
xuān táng
páng táng
zhōng táng
lǐ táng
xíng táng
dì táng
huāng táng
chū táng
qú táng
jù táng
zhù táng
shèng táng
⒈ 同“拿糖”。
引《白雪遗音·马头调·掩绣户》：“白日里缠人，夜里又拿唐。”
拿ná(1)本义：（动）用手或其他方式抓住、搬（东西）：（动）用手或其他方式抓住、搬（东西）(2)（动）用强力取；捉：～住三个匪徒。(3)（动）掌握：～权｜～事｜～得稳。(4)（动）刁难；要挟：这事谁都能做；你～不住人。(5)（动）强烈的作用使物体变坏。(6)（介）引进所凭借的工具、材料、方法等；意思跟“用”相同：～尺量｜～布擦。(7)（介）引进所处置的对象：别～我开玩笑。
唐读音：táng唐táng(1)（形）（言谈）虚夸：～大无验。(2)（形）空；徒然：功不～捐（功夫不白费）。(3)（名）传说中的朝代名；尧所建。(4)（名）唐朝。(5)（名）后唐。(6)（名）姓。