róng tāo
róng yí
róng jié
róng wèi
róng shū
róng yuè
róng shàn
róng fú
róng shì
róng lǔ
róng yán
róng jí
róng xiào
róng jí
róng jì
róng mán
róng fān
róng màn
róng zhān
róng luò
róng chǎng
róng jiǎ
róng mǎ
róng lù
róng qǐ
róng chǔ
róng hào
róng kuí
róng lǚ
róng lì
róng lüè
róng lǜ
róng zhān
róng nǚ
róng shù
róng kǔn
róng pú
róng fù
róng jīng
róng mò
róng chén
róng lěi
róng tíng
róng jiāng
róng chē
róng xuān
róng dí
róng gōng
róng jìn
róng chǒu
róng gōng
róng yòu
róng lù
róng pèi
róng zhèn
róng huāng
róng gōng
róng gē
róng jié
róng cān
róng wǔ
róng róng
róng gōng
róng shū
róng jiàn
róng guān
róng yù
róng shū
róng wēi
róng háng
róng bīng
róng dí
róng chén
róng shì
róng bèi
róng hàn
róng luó
róng huī
róng pèi
róng zhuāng
róng yì
róng bǐng
lǒng yòu
yōng yòu
jiāng yòu
chē yòu
kāi yòu
qún yòu
quán yòu
zuò yòu
shàng yòu
hǎi yòu
cháng yòu
bǎo yòu
zuǒ yòu
qǐ yòu
dàn yòu
lín yòu
háo yòu
róng yòu
lǘ yòu
hé yòu
zuò yòu
dào yòu
cháo yòu
guān yòu
jí yòu
qǐ yòu
dǐng yòu
tǎn yòu
duān yòu
liáo yòu
(好工具.)周代陪乘之官。出军或田猎时，坐君主之右，执武器，担任保卫工作。
⒈ 周代陪乘之官。出军或田猎时，坐君主之右，执武器，担任保卫工作。
引《左传·桓公八年》：“鬭丹获其戎车与其戎右少师。”
《周礼·夏官·戎右》：“戎右掌戎车之兵革使。”
郑玄注：“右者，驂乘，此充戎路之右。”
贾公彦疏：“戎右者，与君同车，在车之右，执戈盾，备制非常，并充兵中使役。”
唐司空图《故盐州防御使王纵追述碑》：“欲绍家声，遂参戎右。”
明尹耕《春怀》诗：“书生无计当戎右，一剑真思报主知。”
戎róng(1)（名）兵器；武器：兵～。(2)（名）军事；军队：～马｜～装。(3)（名）我国古代称西方的民族。(4)（名）姓。
右读音：yòu右yòu(1)基本义：（名）面向南时靠西的一边；右边：（名）面向南时靠西的一边；右边(2)（名）西：山～（太行山以西的地方；后专指山西）。(3)（名）“上”(4)（古人以右为尊）：无出其～。(5)（动）〈书〉崇尚：～文。(6)（形）保守的；反动的：极～｜～ 派｜～倾。(7)〈书〉同‘佑’。