mán gǔ
shí gǔ
líng gǔ
èr gǔ
yú gǔ
fǔ gǔ
qiáo gǔ
shòu gǔ
là gǔ
jié gǔ
qí gǔ
yíng gǔ
wā gǔ
chá gǔ
yà gǔ
yì gǔ
fú gǔ
léi gǔ
pán gǔ
mù gǔ
dōng gǔ
qú gǔ
gòng gǔ
zhēng gǔ
zhàng gǔ
jiàn gǔ
léi gǔ
bù gǔ
piāo gǔ
yán gǔ
kāi gǔ
jià gǔ
jìn gǔ
wù gǔ
fú gǔ
yá gǔ
yǎ gǔ
qiáo gǔ
jīng gǔ
táo gǔ
wò gǔ
bēn gǔ
dān gǔ
biān gǔ
wěi gǔ
huáng gǔ
shǒu gǔ
yī gǔ
pí gǔ
luó gǔ
jī gǔ
sān gǔ
yú gǔ
bāng gǔ
jīng gǔ
fù gǔ
yùn gǔ
tiān gǔ
xiāo gǔ
gāo gǔ
pí gǔ
diǎn gǔ
kuà gǔ
xuán gǔ
tóng gǔ
tuó gǔ
shǔ gǔ
cāo gǔ
dà gǔ
lòu gǔ
shuò gǔ
chuán gǔ
jí gǔ
shū gǔ
jīn gǔ
lián gǔ
xìn gǔ
dǎ gǔ
bào gǔ
bū gǔ
bù gǔ
jiù gǔ
huà gǔ
fá gǔ
huì gǔ
dá gǔ
yú gǔ
lù gǔ
zhōu gǔ
sàn gǔ
liù gǔ
jiào gǔ
xī gǔ
náo gǔ
dié gǔ
cháo gǔ
xiǎo gǔ
tiě gǔ
huǒ gǔ
gēng gǔ
gāo gǔ
liàng gǔ
luó gǔ
xiàn gǔ
hé gǔ
dān gǔ
chuí gǔ
gá gǔ
wǔ gǔ
jiā gǔ
dié gǔ
yà gǔ
nuó gǔ
yāo gǔ
zhuā gǔ
tí gǔ
yáo gǔ
gāo gǔ
hé gǔ
hú gǔ
gōng gǔ
jiè gǔ
fǎ gǔ
bǎn gǔ
zhōng gǔ
fǔ gǔ
cào gǔ
táo gǔ
chān gǔ
jìn gǔ
zhuàn gǔ
táng gǔ
lóu gǔ
wǎ gǔ
xìn gǔ
fàng gǔ
yāng gǔ
yá gǔ
mán gǔ
gāng gǔ
yà gǔ
fén gǔ
chuí gǔ
cháng gǔ
fēng gǔ
gē gǔ
hé gǔ
kǎn gǔ
xíng gǔ
qǐ gǔ
chuàn gǔ
hé gǔ
jiǎng gǔ
jìn gǔ
wán gǔ
tīng gǔ
chéng gǔ
jīng gǔ
tǔ gǔ
shè gǔ
lìng gǔ
qí gǔ
dǎo gu
yún gǔ
cháo gǔ
jūn gǔ
chén gǔ
jīn gǔ
yán gǔ
fā gǔ
jǐng gǔ
tōng gǔ
ěr gǔ
míng gǔ
hòu gǔ
shā gǔ
bèng gǔ
jié gǔ
gāo gǔ
yǎn gǔ
kuí gǔ
biān gǔ
gāi gǔ
jiàn gǔ
tuó gǔ
huā gǔ
fàn gǔ
gāng gǔ
⒈ 击鼓。
引唐岑参《与独孤渐道别长句兼呈严八侍御》诗：“军中置酒夜挝鼓，锦筵红烛月未午。”
清陈维崧《水龙吟·江行望秣陵作》词：“何处廻颿挝鼓，更玉笛数声哀怨。”
⒉ 特指击登闻鼓。参见“登闻鼓”。
引《续资治通鉴·宋孝宗乾道六年》：“今畿甸之民，州县一不得其情，则之臺之省，以至挝鼓，必彻而后已。”
1. 打，敲打：鞭挝。挝鼓。挝杀。
2. 古同“抓”，用指或爪挠。
鼓读音：gǔ鼓gǔ(1)（名）（～儿）打击乐器；多为圆桶形或扁圆形；中间空；一面或两面蒙着皮革：铜～｜手～｜大～｜花～。(2)（名）形状、声音、作用像鼓的：石～｜蛙～｜耳～。(3)（动）使某些乐器或东西发出声音；敲：～琴｜～掌。(4)（动）用风箱等扇（风）：～风。(5)（动）发动；振奋：～动｜～励｜～舞｜～起勇气｜～足干劲。(6)（动）凸起；涨大：他～着嘴半天没出声｜口袋装得～～的。