wò gǔ
yà gǔ
biān gǔ
fàng gǔ
tǔ gǔ
dà gǔ
zhōu gǔ
xuán gǔ
cháng gǔ
gāng gǔ
náo gǔ
yà gǔ
zhēng gǔ
bēn gǔ
yāo gǔ
liù gǔ
xiàn gǔ
jūn gǔ
hé gǔ
chān gǔ
fú gǔ
yún gǔ
xìn gǔ
léi gǔ
gē gǔ
fǎ gǔ
yá gǔ
fǔ gǔ
lòu gǔ
dān gǔ
lián gǔ
bù gǔ
kǎn gǔ
bū gǔ
gòng gǔ
wán gǔ
jīng gǔ
chuàn gǔ
táo gǔ
kuí gǔ
tuó gǔ
dá gǔ
sān gǔ
jīn gǔ
jìn gǔ
kuà gǔ
dié gǔ
jìn gǔ
pí gǔ
xìn gǔ
yú gǔ
fén gǔ
tīng gǔ
jiǎng gǔ
wěi gǔ
shòu gǔ
ěr gǔ
gāo gǔ
líng gǔ
gāo gǔ
jiào gǔ
qí gǔ
xíng gǔ
yá gǔ
shí gǔ
hòu gǔ
yú gǔ
jìn gǔ
jiù gǔ
yǎn gǔ
diǎn gǔ
wǎ gǔ
èr gǔ
xī gǔ
cháo gǔ
tóng gǔ
shǒu gǔ
bèng gǔ
luó gǔ
dǎo gu
bù gǔ
liàng gǔ
dōng gǔ
shè gǔ
gāo gǔ
jiā gǔ
shǔ gǔ
shā gǔ
léi gǔ
wǔ gǔ
sàn gǔ
chuí gǔ
táng gǔ
zhuā gǔ
qú gǔ
fàn gǔ
fù gǔ
zhàng gǔ
cào gǔ
yāng gǔ
gōng gǔ
luó gǔ
tuó gǔ
fēng gǔ
mán gǔ
zhōng gǔ
kāi gǔ
bāng gǔ
lìng gǔ
wā gǔ
shū gǔ
gāng gǔ
huǒ gǔ
fá gǔ
tiān gǔ
lóu gǔ
táo gǔ
tí gǔ
bǎn gǔ
chén gǔ
qí gǔ
gá gǔ
yì gǔ
là gǔ
huà gǔ
yáo gǔ
jié gǔ
yán gǔ
gāo gǔ
biān gǔ
pán gǔ
hé gǔ
jīng gǔ
míng gǔ
chuí gǔ
dié gǔ
huā gǔ
xiāo gǔ
mù gǔ
fǔ gǔ
jīng gǔ
yú gǔ
fā gǔ
chéng gǔ
mán gǔ
yán gǔ
lù gǔ
cāo gǔ
bào gǔ
jīn gǔ
dǎ gǔ
chá gǔ
yà gǔ
wù gǔ
qiáo gǔ
tiě gǔ
jià gǔ
jī gǔ
huì gǔ
hé gǔ
piāo gǔ
gāi gǔ
pí gǔ
dān gǔ
jiàn gǔ
hé gǔ
nuó gǔ
yī gǔ
yǎ gǔ
jí gǔ
xiǎo gǔ
fú gǔ
gēng gǔ
huáng gǔ
jǐng gǔ
jiàn gǔ
tōng gǔ
chuán gǔ
qǐ gǔ
qiáo gǔ
cháo gǔ
jié gǔ
shuò gǔ
yíng gǔ
hú gǔ
zhuàn gǔ
jiè gǔ
yùn gǔ
古代用于祀神之鼓，属六鼓中雷鼓一类。
《礼记·月令》：“﹝仲夏之月﹞是月也，命乐师脩鞀鞞鼓。” 孔颖达疏：“鞞鼓者，则《周礼》鼓人职掌六鼓，雷鼓鼓神祀之属是也。”
古代军中所用之乐鼓。
汉蔡琰《胡笳十八拍》：“鞞鼓喧兮从夜达明，胡风浩浩兮暗塞营。” 唐白居易《长恨歌》：“ 渔阳鞞鼓动地来，惊破霓裳羽衣曲。” 明赵南星《宋文帝》：“乃自将渡河， 元謨闻鞞鼓之声而遁， 魏人追击败之。”
借指战事。
唐独孤及《唐杨公遗爱碑颂》：“刚毅公廉，仁明爱人，起鞞鼓间，为唐循吏。”
1. 古同“鼙”，鼓名：“召令习鼓鞞。”
鼓读音：gǔ鼓gǔ(1)（名）（～儿）打击乐器；多为圆桶形或扁圆形；中间空；一面或两面蒙着皮革：铜～｜手～｜大～｜花～。(2)（名）形状、声音、作用像鼓的：石～｜蛙～｜耳～。(3)（动）使某些乐器或东西发出声音；敲：～琴｜～掌。(4)（动）用风箱等扇（风）：～风。(5)（动）发动；振奋：～动｜～励｜～舞｜～起勇气｜～足干劲。(6)（动）凸起；涨大：他～着嘴半天没出声｜口袋装得～～的。