měng pū
měng jí
měng yǒng
měng hàn
měng zhuàng
měng zhèng
měng xùn
měng gàn
měng làng
měng jù
měng hān
měng shèng
měng zhì
měng xǐng
měng hū
měng jié
měng mǎ
měng fǎ
měng dǎ
měng qín
měng ān
měng mǎ
měng rén
měng lì
měng gōng
měng wǔ
měng jìn
měng zhà
měng shì
měng jué
měng qì
měng gài
měng jìn
měng niǎo
měng lì
měng zhú
měng shòu
měng huǒ
měng shì
měng ruì
měng hán
měng jì
měng jù
měng jiàng
měng dīng
měng rán
měng zhì
měng fèn
měng lì
měng dì
měng shā
měng shēng
měng jī
měng xǐng
měng jiàn
měng bào
měng nù
měng zi
měng kě
měng jùn
měng qǐ
měng lì
měng hǔ
měng è
měng yì
yīng yì
jiāng yì
xuān yì
zhòng yì
měng yì
chén yì
wǔ yì
yǒng yì
zhuāng yì
gǎn yì
hóng yì
biàn yì
fāng yì
kuí yì
zhōng yì
xiāo yì
guǒ yì
gāng yì
gěng yì
shěn yì
hóng yì
háo yì
yán yì
qiáng yì
jiān yì
huī yì
hóng yì
kàng yì
chén yì
勇猛刚毅。
凶(好工具.)暴严酷。
⒈ 勇猛刚毅。
引《荀子·不苟》：“刚强猛毅，靡所不信，非骄暴也。”
宋梅尧臣《送赵仲宝永兴乾耀提举捉贼》诗：“当时独免归，猛毅边人羡。”
明李梦阳《豆莝行》：“弯弓值冻不敢发，昔何猛毅今何懦？”
⒉ 凶暴严酷。
引《管子·法法》：“猛毅之君，不免於外难。”
《管子·参患》：“凡人主者，猛毅则伐，懦弱则杀。猛毅者何也？轻诛杀人之谓猛毅。”
《国语·周语中》：“是以不主宽惠，亦不主猛毅，主德义而已。”
猛měng(1)（副）猛烈：勇～｜突飞～进。(2)（副）忽然；突然：～然｜～地站了起来。(3)（副）力气集中地使出来：～着劲儿干。
毅读音：yì毅yì（形）坚决：～力｜刚～｜沉～。