měng jiàng
měng hàn
měng dǎ
měng qǐ
měng ān
měng zhèng
měng fǎ
měng làng
měng ruì
měng zhuàng
měng jùn
měng hū
měng lì
měng jì
měng jī
měng niǎo
měng qì
měng shòu
měng hān
měng kě
měng xǐng
měng qín
měng nù
měng jié
měng pū
měng wǔ
měng gài
měng zhì
měng lì
měng lì
měng bào
měng rén
měng dīng
měng hǔ
měng yǒng
měng fèn
měng zhú
měng gōng
měng xǐng
měng shì
měng jiàn
měng zhà
měng jué
měng mǎ
měng jí
měng shēng
měng jìn
měng è
měng lì
měng huǒ
měng shèng
měng rán
měng jù
měng yì
měng mǎ
měng zi
měng shì
měng jìn
měng jù
měng zhì
měng hán
měng gàn
měng shā
měng dì
měng xùn
shěn hàn
shuǐ hàn
jìn hàn
huá hàn
jìng hàn
biāo hàn
bèi hàn
gǎn hàn
piào hàn
bǐ hàn
áo hàn
dāi hàn
xiāo hàn
xiá hàn
piāo hàn
xiào hàn
qiāo hàn
jié hàn
wán hàn
lì hàn
dù hàn
yīn hàn
zhì hàn
gěng hàn
yín hàn
xùn hàn
piāo hàn
kuáng hàn
ào hàn
gāng hàn
qiáng hàn
zhuī hàn
pǔ hàn
zhì hàn
jīng hàn
měng hàn
bèi hàn
cū hàn
wǔ hàn
kàng hàn
piào hàn
chǔn hàn
zào hàn
dàng hàn
mán hàn
zéi hàn
nú hàn
diāo hàn
qīng hàn
háo hàn
guǒ hàn
níng hàn
diāo hàn
zhà hàn
diāo hàn
yào hàn
lián hàn
dāi hàn
pō hàn
qiú hàn
tuí hàn
jué hàn
jù hàn
cū hàn
bào hàn
yán hàn
guǎng hàn
jiān hàn
tuān hàn
yú hàn
xiōng hàn
xiāo hàn
xiāo hàn
qiáo hàn
jiāo hàn
zhuān hàn
tān hàn
jiǎo hàn
xiāo hàn
yǒng hàn
凶猛；凶狠。
勇猛。
⒈ 凶猛；凶狠。
引《太平广记》卷四二九引唐薛用弱《集异记·丁岩》：“若暴虎之猛悍，况厄陷穽，得人固当恣其狂怒，决裂噬嚙，以豁其情。”
《新五代史·吴世家·杨行密》：“三人者（ 田頵、安仁义、朱延寿 ）皆猛悍难制，颇欲除之，未有以发。”
宋苏辙《君术》：“昔者秦汉之际，姦宄猛悍之人所在而为寇。”
陈毅《驯鹰词》：“试看攫鸟兔，搏击何猛悍。”
⒉ 勇猛。
引康濯《东方红》第一章：“他这人……逢当紧要关头，还往往有一股出人意料的憨劲儿，对敌人更是猛悍的不顾性命。”
猛měng(1)（副）猛烈：勇～｜突飞～进。(2)（副）忽然；突然：～然｜～地站了起来。(3)（副）力气集中地使出来：～着劲儿干。
悍读音：hàn悍hàn(1)（形）勇猛：强～｜一员～将。(2)（形）凶狠；蛮横：凶～。