měng nù
měng mǎ
měng qì
měng ān
měng mǎ
měng jùn
měng shòu
měng hán
měng jí
měng zhèng
měng huǒ
měng zhuàng
měng qín
měng jié
měng zhì
měng bào
měng ruì
měng lì
měng gōng
měng shèng
měng hǔ
měng qǐ
měng làng
měng fǎ
měng shēng
měng è
měng rán
měng gài
měng gàn
měng hū
měng zi
měng jiàng
měng jù
měng dì
měng dǎ
měng shā
měng xǐng
měng jù
měng rén
měng jué
měng lì
měng lì
měng xùn
měng zhì
měng kě
měng wǔ
měng xǐng
měng lì
měng hàn
měng niǎo
měng shì
měng fèn
měng hān
měng jì
měng zhú
měng jìn
měng jiàn
měng dīng
měng jìn
měng shì
měng pū
měng zhà
měng yì
měng jī
měng yǒng
jué zhì
gāng zhì
yīn zhì
gàng zhì
pǔ zhì
bó zhì
hěn zhì
máo zhì
hěn zhì
lì zhì
bì zhì
diāo zhì
fèn zhì
biāo zhì
háo zhì
xióng zhì
zhuó zhì
hàn zhì
piāo zhì
cāi zhì
yīng zhì
fù zhì
xiāo zhì
diàn zhì
měng zhì
rěn zhì
qiáng zhì
猛禽，指鹰。
凶猛；勇猛。
⒈ 猛禽，指鹰。
引《文选·王屮＜头陀寺碑文＞》：“﹝宗法师﹞以为宅生者缘，业空则缘废；存躯者惑，理胜则惑亡，遂欲捨百龄於中身，殉肌肤於猛鷙。”
李周翰注：“猛鷙，鹰也。”
⒉ 凶猛；勇猛。
引《明史·奸臣传·温体仁》：“为人外曲谨而中猛鷙，机深刺骨。”
清王韬《瓮牖馀谈·贼中悍酋记》：“大纲恃其猛鷙，屡犯官军。”
《上海小刀会起义史料汇编·上海小刀会起事本末》：“观察吴募闽粤流民作壮勇，以为猛鷙可用，日须军餉倍常额，及事稍紓革去，乃思为变。”
茅盾《“……有背于中国人现在为人的道德”》：“鲁迅先生今天而尚在人世的话，将以最猛鸷的笔墨来攻讨这些无耻之徒。”
猛měng(1)（副）猛烈：勇～｜突飞～进。(2)（副）忽然；突然：～然｜～地站了起来。(3)（副）力气集中地使出来：～着劲儿干。
鸷读音：zhì鸷zhì（形）〈书〉凶猛：～鸟｜阴～。