měng shēng
měng qì
měng zi
měng hán
měng xùn
měng qín
měng lì
měng yǒng
měng pū
měng dǎ
měng shì
měng jié
měng lì
měng zhì
měng qǐ
měng zhà
měng jué
měng jiàn
měng hǔ
měng làng
měng huǒ
měng jìn
měng wǔ
měng jiàng
měng shì
měng dì
měng kě
měng nù
měng shā
měng gōng
měng yì
měng è
měng xǐng
měng niǎo
měng shèng
měng zhuàng
měng jī
měng dīng
měng hān
měng jí
měng mǎ
měng mǎ
měng xǐng
měng ruì
měng jìn
měng shòu
měng jùn
měng lì
měng fèn
měng gàn
měng gài
měng ān
měng zhèng
měng rán
měng lì
měng hàn
měng zhú
měng bào
měng hū
měng jù
měng zhì
měng jù
měng rén
měng fǎ
měng jì
shuǎng jiàn
sǒng jiàn
qīng jiàn
qiāo jiàn
chōu jiàn
wěn jiàn
xióng jiàn
lǜ jiàn
zhì jiàn
shěn jiàn
jùn jiàn
guān jiàn
jiǎo jiàn
qīng jiàn
jūn jiàn
kàng jiàn
qiáng jiàn
wǔ jiàn
háo jiàn
hān jiàn
gāng jiàn
xiāo jiàn
gān jiàn
qiào jiàn
zhěng jiàn
guǎng jiàn
ān jiàn
yú jiàn
kuí jiàn
wàng jiàn
wán jiàn
zào jiàn
jīng jiàn
cū jiàn
qiáo jiàn
zuò jiàn
fù jiàn
jǐn jiàn
wán jiàn
jiǎo jiàn
piào jiàn
jùn jiàn
bǎo jiàn
bǐ jiàn
qiú jiàn
měng jiàn
jiǎo jiàn
tōng jiàn
gǔ jiàn
kāng jiàn
zhuàng jiàn
kuài jiàn
shòu jiàn
xiān jiàn
xiāo jiàn
bù jiàn
hè jiàn
yáng jiàn
yǎ jiàn
dòu jiàn
yá jiàn
jiǎn jiàn
jǐng jiàn
huó jiàn
jié jiàn
xíng jiàn
qiú jiàn
yǒng jiàn
xiá jiàn
hóng jiàn
féi jiàn
jìn jiàn
bēi jiàn
lǎo jiàn
biāo jiàn
diāo jiàn
jí jiàn
⒈ 威猛雄健。
引唐杜甫《杂述》：“嗟乎叔卿 ！遣辞工於猛健放荡，似不能安排者，以我为闻人而已，以我为益友而已。”
明顾起元《客座赘语·召募十便》：“猛健豪鷙之材，笼而驭之，毋使流而为奸宄盗贼。”
郑振铎《插图本中国文学史》第十章一：“操（曹操 ）的诗始终是政治家的诗， 丕（曹丕 ）的诗则完全是诗人的诗，情思婉约悱恻，能移人意，却缺乏着刚劲猛健的局调。”
猛měng(1)（副）猛烈：勇～｜突飞～进。(2)（副）忽然；突然：～然｜～地站了起来。(3)（副）力气集中地使出来：～着劲儿干。
健读音：jiàn健jiàn(1)（形）强健：～康｜～全｜稳～。(2)（动）使强健：～身｜～胃。(3)（形）在某一方面显示的程度超过一般；善于：～步｜～谈｜～忘。