měng jì
měng jìn
měng xùn
měng shèng
měng yǒng
měng xǐng
měng hán
měng zhèng
měng lì
měng rén
měng gài
měng lì
měng yì
měng qín
měng shì
měng mǎ
měng shā
měng zhì
měng hàn
měng gōng
měng zhà
měng qì
měng ruì
měng niǎo
měng jiàng
měng jù
měng jí
měng è
měng zhì
měng huǒ
měng jìn
měng fǎ
měng pū
měng mǎ
měng bào
měng dì
měng shòu
měng dīng
měng fèn
měng jiàn
měng jù
měng gàn
měng jùn
měng qǐ
měng zhuàng
měng jié
měng rán
měng shēng
měng zhú
měng ān
měng wǔ
měng hū
měng kě
měng dǎ
měng lì
měng hǔ
měng nù
měng làng
měng xǐng
měng shì
měng jī
měng lì
měng hān
měng jué
měng zi
jú yǒng
jiǎ yǒng
zuò yǒng
guǒ yǒng
fèn yǒng
biāo yǒng
lián yǒng
lián yǒng
hù yǒng
jiàn yǒng
xìn yǒng
měng yǒng
xiāo yǒng
gǎn yǒng
shè yǒng
jiàn yǒng
piāo yǒng
shěn yǒng
pí yǒng
guǎng yǒng
hàn yǒng
qí yǒng
hǎo yǒng
jì yǒng
jīng yǒng
shuǎn yǒng
yú yǒng
chén yǒng
cái yǒng
xiǎo yǒng
xiāo yǒng
dòu yǒng
chěng yǒng
dǎn yǒng
ráo yǒng
chéng yǒng
fèn yǒng
qīng yǒng
qì yǒng
fù yǒng
dà yǒng
zhì yǒng
xiāng yǒng
móu yǒng
huǒ yǒng
bīng yǒng
hú yǒng
háo yǒng
yì yǒng
mán yǒng
yì yǒng
quán yǒng
kuáng yǒng
piào yǒng
fáng yǒng
shā yǒng
zhì yǒng
xián yǒng
yīng yǒng
gàn yǒng
guān yǒng
piào yǒng
liàn yǒng
xiāo yǒng
gǔ yǒng
quán yǒng
qiáng yǒng
jǐng yǒng
gāng yǒng
piào yǒng
jué yǒng
juàn yǒng
chà yǒng
gū yǒng
sǒng yǒng
zhài yǒng
zhōng yǒng
qiáo yǒng
pǔ yǒng
jīn yǒng
mén yǒng
piāo yǒng
xuè yǒng
jiǎo yǒng
shuǐ yǒng
lù yǒng
jī yǒng
cái yǒng
yì yǒng
chōng yǒng
biàn yǒng
yóu yǒng
yàn yǒng
cháo yǒng
威猛勇敢。
⒈ 威猛勇敢。
引汉王充《论衡·解除》：“主人猛勇，姦客不敢闚也。”
《说唐》第三九回：“﹝梁师泰﹞生得金脸红鬚，手执双锤，十分猛勇。”
沙汀《困兽记》二：“‘要得！把从前演剧的精神拿出来吧！’ 吕康忽然猛勇的说。”
猛měng(1)（副）猛烈：勇～｜突飞～进。(2)（副）忽然；突然：～然｜～地站了起来。(3)（副）力气集中地使出来：～着劲儿干。
勇读音：yǒng勇yǒng(1)本义：（形）大胆；勇敢：（形）大胆；勇敢(2)姓。