chì huà
chì bīng
chì cái
chì cuī
chì jìn
chì jiè
chì jià
chì lì
chì xiū
chì bèi
chì lìng
chì lěi
chì zhèng
chì ná
chì xíng
chì shēng
chì guò
chì guài
chì jiè
chì shēn
chì yuàn
chì bǔ
chì biǎo
chì pǔ
chì yú
chì zhā
chì gǔ
chì sàn
chì zhì
chì miǎn
chì chéng
chì ná
chì jì
chì jìn
chì gōng
chì nóng
chì lì
chì xíng
chì lì
chì zhī
chì zé
chì shěn
chì mò
chì jǐn
chì guī
chì zhuāng
chì shè
guì gōng
jū gōng
qǔ gōng
luǒ gōng
zhī gōng
jí gōng
miǎo gōng
qū gōng
bēi gōng
cuò gōng
jiàn gōng
fěi gōng
zé gōng
jī gōng
zhèng gōng
jǐn gōng
báo gōng
shěng gōng
shén gōng
yù gōng
shèng gōng
jú gōng
zhí gōng
fǎn gōng
piān gōng
chì gōng
miǎo gōng
jìng gōng
shù gōng
yí gōng
zhèn gōng
liǎn gōng
bèi gōng
tuō gōng
fǔ gōng
zhì gōng
shù gōng
kè gōng
cí gōng
jū gōng
zì gōng
fǎn gōng
sī gōng
wēi gōng
fén gōng
shé gōng
jú gōng
dǎ gōng
wáng gōng
wǒ gōng
wān gōng
cè gōng
chì gōng
luǒ gōng
chǔ gōng
fǔ gōng
⒈ 犹饬身。
引《汉书·宣帝纪》：“朕之不明，震于珍物，飭躬斋精，祈为百姓。”
明唐顺之《答俞教谕书》：“若使有独为君子之心，则虽从事於飭躬励行以退处，未尝不为利涂也。”
《续资治通鉴·宋真宗景德二年》：“士安，善人也，事朕於南府、东宫，以至辅相，飭躬畏谨，有古人之风。”
修身正己。
饬chì(1)（动）整顿；治理。(2)（动）〈文〉命令；告诫：～令｜～派。 (3)（形）〈文〉谨慎；恭敬。
躬读音：gōng躬gōng(1)（副）自身；亲自。(2)（动）弯下（身子）：～身下拜。