wú bèi
xián bèi
lǎo bèi
zhǒng bèi
háng bèi
qián bèi
chen bèi
zǔ bèi
míng bèi
wú bèi
péng bèi
suí bèi
shàng bèi
sàn bèi
děng bèi
bǎi bèi
guò bèi
chóu bèi
hè bèi
xiǎo bèi
qún bèi
ěr bèi
nián bèi
zéi bèi
xiān bèi
chái bèi
bān bèi
nóng bèi
sú bèi
lèi bèi
wǎn bèi
fù bèi
shí bèi
gè bèi
liú bèi
yī bèi
fán bèi
qún bèi
lún bèi
xià bèi
qú bèi
shí bèi
rǔ bèi
pái bèi
jiàn bèi
zhǎng bèi
cǐ bèi
shǔ bèi
nú bèi
ér bèi
cáo bèi
píng bèi
dǎng bèi
yòu bèi
hòu bèi
ruò bèi
tóng bèi
wǒ bèi
我等，我们。
⒈ 我等，我们。
引南朝宋刘义庆《世说新语·文学》：“孙兴公作《天台赋》成，以示范荣期云：‘卿试掷地，要作金石声。’ 范曰：‘恐子之金石，非宫商中声。’然每至佳句，輒云：‘应是我辈语。’”
唐杜甫《万丈潭》诗：“造幽无人境，发兴自我辈。”
宋陆游《老学庵笔记》卷六：“若内翰不讳，我辈岂忍独生？”
鲁迅《热风·随感录五十四》：“这许多事物挤在一处，正如我辈约了燧人氏以前的古人，拼开饭店一般，即使竭力调和，也只能煮个半熟。”
我们，特指某一志趣相投的群体。
我wǒ(1)（名）称自己；有时也用来指称“我们”：～校。(2)（名）自己：忘～工作。
辈读音：bèi辈bèi(1)（名）行辈；辈分：晚～｜老前～｜小一～。(2)（名）〈书〉等；类（指人）：我～｜无能之～。(3)（名）（～子、～儿）一世；一生：一～子｜后半～儿。