shǔ jì
shǔ què
shǔ yǎn
shǔ hǔ
shǔ fǎ
shǔ xiāng
shǔ dùn
shǔ háo
shǔ xī
shǔ shǐ
shǔ sī
shǔ gān
shǔ shì
shǔ qū
shǔ rǎng
shǔ láng
shǔ yāo
shǔ jì
shǔ bù
shǔ qì
shǔ lí
shǔ yù
shǔ nián
shǔ cuàn
shǔ lòu
shǔ dǎng
shǔ yì
shǔ miáo
shǔ zéi
shǔ pú
shǔ pǔ
shǔ huò
shǔ bèi
shǔ hài
shǔ wěi
shǔ huáng
shǔ chái
shǔ mǎng
shǔ zhā
shǔ dùn
shǔ hài
shǔ jìng
shǔ mǔ
shǔ biāo
shǔ jiǔ
shǔ lǐ
shǔ qiè
shǔ rǔ
shǔ xī
shǔ là
shǔ zǐ
shǔ dǐ
shǔ gū
shǔ mù
shǔ dǎn
shǔ tōu
shǔ ěr
shǔ fú
shǔ fù
shǔ dào
shǔ bù
shǔ nián
shǔ xué
shǔ hào
shǔ yá
shǔ dòng
shǔ jiāo
gè bèi
guò bèi
nóng bèi
shàng bèi
xià bèi
qú bèi
wǒ bèi
shí bèi
píng bèi
míng bèi
hè bèi
sàn bèi
ruò bèi
zhǎng bèi
xiǎo bèi
yī bèi
fán bèi
qián bèi
xián bèi
rǔ bèi
lǎo bèi
sú bèi
cáo bèi
chen bèi
děng bèi
jiàn bèi
fù bèi
shǔ bèi
háng bèi
zéi bèi
shí bèi
qún bèi
tóng bèi
bǎi bèi
liú bèi
ěr bèi
nián bèi
xiān bèi
péng bèi
ér bèi
nú bèi
pái bèi
zhǒng bèi
wǎn bèi
zǔ bèi
wú bèi
hòu bèi
cǐ bèi
suí bèi
dǎng bèi
qún bèi
yòu bèi
wú bèi
lún bèi
lèi bèi
chóu bèi
bān bèi
chái bèi
鼠辈shǔbèi
(1) 犹言小子。行为不正或无足轻重的人——骂人的话
(.好工具)例鼠辈安敢如此英mean fellow;scoundrels⒈ 对他人的蔑称。意谓低微下贱的人。
引《三国志·魏志·华佗传》：“荀彧请曰：‘ 佗术实工，人命所县，宜含宥之。’ 太祖曰：‘不忧，天下当无此鼠辈耶？’”
唐韩愈《寄卢仝》诗：“立召贼曹呼伍伯，尽取鼠辈尸诸市。”
《花月痕》第四回：“大人朝闻警，暮出兵，鼠辈闻风，定当胆落。”
⒉ 指鼠类。
引宋陆游《鼠败书》诗：“向能畜一猫，狡穴詎弗获……惰偷当自戒，鼠辈安足磔。”
小人，为骂人的话。
鼠shǔ（名）哺乳动物的一科；通称老鼠；有的地区叫耗子。
辈读音：bèi辈bèi(1)（名）行辈；辈分：晚～｜老前～｜小一～。(2)（名）〈书〉等；类（指人）：我～｜无能之～。(3)（名）（～子、～儿）一世；一生：一～子｜后半～儿。