dǐng xí
dǐng yì
dǐng zhì
dǐng míng
dǐng jiǎ
dǐng fù
dǐng zhēn
dǐng cì
dǐng lì
dǐng jiàn
dǐng yú
dǐng yè
dǐng gé
dǐng qì
dǐng shàn
dǐng lún
dǐng sù
dǐng kuì
dǐng chéng
dǐng tú
dǐng lù
dǐng é
dǐng zéi
dǐng shèng
dǐng dìng
dǐng hú
dǐng chàng
dǐng shé
dǐng fèi
dǐng liè
dǐng zhóu
dǐng néng
dǐng zhù
dǐng huò
dǐng jù
dǐng ěr
dǐng bì
dǐng shì
dǐng lì
dǐng yuè
dǐng yí
dǐng xìng
dǐng qì
dǐng guó
dǐng yù
dǐng jiǎo
dǐng jiàn
dǐng hēng
dǐng xíng
dǐng guì
dǐng fǔ
dǐng jiǎo
dǐng zuò
dǐng zhòng
dǐng kē
dǐng zhǐ
dǐng mén
dǐng xuàn
dǐng tái
dǐng wèi
dǐng fá
dǐng shí
dǐng chén
dǐng zú
dǐng sī
dǐng shè
dǐng chū
dǐng zú
dǐng ròu
dǐng pēng
dǐng yóu
dǐng fǔ
dǐng lú
dǐng fǔ
dǐng yuán
dǐng hú
dǐng wèi
dǐng zǔ
dǐng fēn
dǐng lái
dǐng gé
dǐng xiàng
dǐng guān
dǐng yí
dǐng yùn
dǐng nài
dǐng fù
dǐng zhì
dǐng huái
dǐng dǐng
dǐng zhōng
dǐng yíng
dǐng yòu
dǐng chēng
dǐng zhá
dǐng xīn
dǐng nào
dǐng guō
dǐng yán
dǐng lǚ
dǐng mìng
dǐng chāng
dǐng zhì
dǐng xīng
dǐng shí
dǐng yǎng
dǐng shì
dǐng guà
dǐng zhì
dǐng rèn
dǐng fú
dǐng huàn
dǐng zhēng
yì míng
gǎn míng
pán míng
xīn míng
lè míng
yàn míng
pèi míng
shí míng
shān míng
zhuàn míng
bēi míng
fù míng
jīn míng
zhì míng
zhēn míng
dāo míng
jīng míng
zhēn míng
juān míng
dōng míng
mái míng
guī míng
xiào míng
mù míng
dǐng míng
lòu míng
kè míng
yōu míng
⒈ 鼎上铸刻的铭文。
引《左传·昭公七年》：“故其鼎铭云：‘一命而僂，再命而傴，三命而俯。循墙而走，亦莫余敢侮。饘於是，鬻於是，以餬余口。’”
唐杜甫《秦州见敕目薛三璩授司议郎毕四曜除监察与二子有故远喜迁官兼述索居凡三十韵》：“上将盈边鄙，元勋溢鼎铭。”
明张凤翼《灌园记·王蠋论谏》：“要知满损欢欹器，欲识盈亏诵鼎铭。”
鼎dǐng(1)（名）古代煮东西用的器物；三足两耳：钟～。(2)（副）正当、 正在：～盛。
铭读音：míng铭míng(1)（名）在器物上记述事实、功德等的文字（大多铸成或刻成）；警惕自己的文字（写出或刻出）：座右～。(2)（动）在器物上刻字；表示纪念；比喻深刻记住：～功｜～心｜～肌镂骨（比喻恩极深）｜～诸肺腑（比喻永记不忘）。