chuān tòu
chuān bǐng
chuān xué
chuān lòu
chuān tōng
chuān bàn
chuān zhēn
chuān jué
chuān fù
chuān xiào
chuān yú
chuān rù
chuān zhāng
chuān cì
chuān zhā
chuān yú
chuān zhe
chuān láng
chuān wàng
chuān suō
chuān jiē
chuān xíng
chuān yáng
chuān gōng
chuān luò
chuān qǔ
chuān yuè
chuān táng
chuān jǐng
chuān dài
chuān biǎn
chuān pò
chuān bì
chuān zhí
chuān fù
chuān lián
chuān wū
chuān zhēn
chuān yè
chuān guò
chuān bì
chuān jué
chuān qiáng
chuān guān
chuān bēng
chuān bì
chuān zhì
chuān sāi
chuān dù
chuān zhù
chuān xīn
chuān cuàn
chuān bēng
chuān bài
chuān tí
chuān fāng
chuān xiōng
chuān chéng
chuān qiú
chuān chè
chuān dài
chuān dù
chuān jié
chuān bí
chuān záo
chuān kǒng
chuān ěr
chuān huàn
chuān dān
chuān yù
chuān guàn
chuān gǎo
chuān zhú
chuān shāo
chuān yún
chuān kōng
chuān zhá
chuān chā
⒈ 开垦；耕耘。
引宋王安石《和蔡枢密南都种山药法》：“故畦穿斸知何日？南望钟山一慨然。”
⒉ 开凿。
引明焦竑《焦氏笔乘·金陵旧事上》：“兴国寺有道光泉，以僧道光穿斸得名。”
穿chuān(1)（动）把衣服鞋袜等往身上套：～衣。(2)（动）破、透：看～。(3)（动）通过：横～马路。
斸读音：zhú1.大锄：“恶金以铸鉏（锄）、夷、斤、～，试诸壤土。”
2.挖：“其下常～掘，种绿豆、小豆。”
3.砍：“谁将修月斧，～取一尖来。”