kuī zhì
kuī de
kuī qiàn
kuī quán
kuī jiē
kuī wǎng
kuī dài
kuī chéng
kuī róu
kuī wù
kuī jiào
kuī bài
kuī kong
kuī tuì
kuī fù
kuī guāng
kuī wěn
kuī rén
kuī bì
kuī shí
kuī shī
kuī chán
kuī qiān
kuī duó
kuī shé
kuī lěi
kuī chǎn
kuī sǔn
kuī tú
kuī yíng
kuī shā
kuī nǜ
kuī wū
kuī diǎn
kuī běn
kuī xīn
kuī zéi
kuī chú
kuī hài
kuī hào
kuī wù
kuī quē
kuī míng
kuī duǎn
kuī sàng
kuī tì
kuī xíng
kuī fǎ
kuī shū
guàn yíng
bù yíng
qì yíng
jiāo yíng
qǔ yíng
chōng yíng
fēng yíng
jiāo yíng
lèi yíng
zēng yíng
dà yíng
máo yíng
chí yíng
bì yíng
làn yíng
yīn yíng
jiǔ yíng
dēng yíng
fèn yíng
kuī yíng
níng yíng
yíng yíng
mǎn yíng
fù yíng
xū yíng
xiāng yíng
yì yíng
yí yíng
jū yíng
huī yíng
hài yíng
píng yíng
guī yíng
chōng yíng
qīng yíng
⒈ 减损盈满者。
引《易·谦》:“天道亏盈而益谦。”
孔颖达疏:“亏谓减损。减损盈满而增益谦退者。日中则昃,月盈则食,是亏减其盈。盈者亏减,则谦者受益也。”
⒉ 缺损与盈满。引申为消长,盛衰。
引唐元稹《月三十韵》:“古今虽云极,亏盈不易违。”
宋何薳《春渚纪闻·龙尾溪月砚》:“三衢徐氏所宝龙尾溪石,近贮水处,有圆晕,几寸许,正如一月状。其色明暗,随月亏盈,是亦异矣。”
⒊ 输赢。
引宋吴自牧《梦粱录·角觝》:“前辈朝官曾赴御宴,有诗咏曰:‘虎賁三百总威狞,急颭旗催叠鼓声。疑是啸风吟雨处,怒龙彪虎角亏盈。’”
⒋ 犹出入,差别。
引明高启《答余新郑》诗:“自陈往事颇一一,与客旧説无亏盈。”
亏kuī(1)(动)气损;受损失;亏折:~本|盈~。(2)(动)欠缺;短少:理~。(3)(动)亏负:人不~地;地不~人。(4)(副)多亏;幸亏:~他提醒我;我才想起来。(5)(副)反说;表示讥讽:这种话;~你说得出来。(6)(副)表示不容易做到的事终于做到:~他闯过这一关。
盈读音:yíng盈yíng(1)(动)充满:充~|丰~|车马~门|恶贯满~。(2)(形)多出来;多余:~余|~利。