kuī duó
kuī běn
kuī xīn
kuī chú
kuī fù
kuī rén
kuī shí
kuī dài
kuī chán
kuī nǜ
kuī bài
kuī tú
kuī zhì
kuī qiàn
kuī jiào
kuī bì
kuī diǎn
kuī wū
kuī qiān
kuī míng
kuī shā
kuī shū
kuī chǎn
kuī guāng
kuī hài
kuī de
kuī tì
kuī wù
kuī yíng
kuī wěn
kuī fǎ
kuī wǎng
kuī quē
kuī wù
kuī kong
kuī chéng
kuī quán
kuī róu
kuī zéi
kuī xíng
kuī lěi
kuī sàng
kuī tuì
kuī duǎn
kuī hào
kuī sǔn
kuī shī
kuī jiē
kuī shé
fàng quē
tí quē
wán quē
yuán quē
měi quē
qiàn quē
xián quē
jiǎn quē
yān quē
huì quē
jì quē
bēng quē
pò quē
kuǎn quē
féi quē
qī quē
tiāo quē
sǔn quē
qín quē
yí quē
duǎn quē
diàn quē
qí quē
fēi quē
fèi quē
é quē
diǎn quē
jiǎn quē
xiǎo quē
běn quē
bài quē
bāo quē
biān quē
mǎi quē
yōu quē
cán quē
wēi quē
xià quē
duàn quē
kòng quē
pǐ quē
dǐng quē
chà quē
bàng quē
gào quē
niè quē
jǐn quē
shǔ quē
é quē
tuí quē
lún quē
yú quē
lí quē
mài quē
bǔ quē
cán quē
chǐ quē
xī quē
zàn quē
tuí quē
liè quē
hàn quē
zhōng quē
huǐ quē
yǔn quē
hǎo quē
piē quē
wú quē
cái quē
hòu quē
sàn quē
tù quē
chū quē
yào quē
kāi quē
shǎ quē
kuī quē
líng quē
kuì quē
niè quē
miù quē
fán quē
liè quē
diāo quē
wáng quē
yuán quē
qī quē
⒈ 缺损不全；欠缺。
引汉司马迁《报任少卿书》：“若僕大质已亏缺矣。虽材怀随和，行若由夷，终不可以为荣，适足以见笑而自点耳。”
唐刘知几《史通·点繁》：“如其间有文句亏缺者，细书侧注于其右。”
明刘基《养志斋记》：“孔门弟子，以孝称于圣人而扬于后世者， 閔子、曾子而已。 游夏之徒，则各有亏缺。”
锺敬文《我的这颗心儿》：“我的这颗心儿，有如长空皎月：有时满吐光明，有时形象亏缺。”
亏kuī(1)（动）气损；受损失；亏折：～本｜盈～。(2)（动）欠缺；短少：理～。(3)（动）亏负：人不～地；地不～人。(4)（副）多亏；幸亏：～他提醒我；我才想起来。(5)（副）反说；表示讥讽：这种话；～你说得出来。(6)（副）表示不容易做到的事终于做到：～他闯过这一关。
缺读音：quē缺quē(1)（动）缺乏；短少：～人｜～肥｜～水。(2)（动）残破；残缺：这本书～了两页。(3)（动）该到而未到：～勤｜～席。(4)（动）旧时指官职的空额；也泛指一般职务的空额：出～｜肥～。