fèn kài
fèn duì
fèn jī
fèn dú
fèn wáng
fèn kuì
fèn yì
fèn jí
fèn jié
fèn fěi
fèn zhà
fèn yuàn
fèn yì
fèn chǐ
fèn fā
fèn huì
fèn lì
fèn yuān
fèn qǐ
fèn xīn
fèn qiē
fèn liè
fèn jí
fèn yǒng
fèn kuì
fèn yù
fèn yì
fèn wǎn
fèn qì
fèn jǔ
fèn hèn
fèn fèn
fèn jué
fèn xùn
fèn nǎo
fèn tāo
fèn tàn
fèn yùn
fèn kǎi
fèn jī
fèn nù
fèn mèn
fèn hàn
fèn mǎn
fèn fú
fèn tòng
fèn yǒng
fèn xīng
fèn shèng
fèn rán
fèn yíng
fèn mèn
fèn huǒ
fèn fèn
fèn zhēng
fèn kuì
fèn kuì
fèn bīng
fèn shì
fèn yì
fèn báo
fèn gé
chōng yíng
zēng yíng
guàn yíng
xiāng yíng
fèn yíng
dēng yíng
qīng yíng
kuī yíng
fù yíng
bù yíng
jiāo yíng
yí yíng
chí yíng
xū yíng
guī yíng
hài yíng
chōng yíng
bì yíng
jū yíng
dà yíng
jiǔ yíng
lèi yíng
píng yíng
máo yíng
jiāo yíng
yì yíng
mǎn yíng
làn yíng
yíng yíng
yīn yíng
fēng yíng
qì yíng
qǔ yíng
níng yíng
huī yíng
⒈ 积满，充盈。
引《后汉书·列女传·董祀妻》：“心吐思兮匈愤盈，欲舒气兮恐彼惊，含哀咽兮涕沾颈。”
三国魏嵇康《答二郭》诗之一：“恋土思所亲，能不气愤盈？”
清魏源《圣武记》卷一：“长白山阳，亘混同江、寧古塔、兴京之南，树海緑天数千里，万产愤盈。”
⒉ 愤恨之极。
引《后汉书·张奂传论》：“自鄛乡之封，中官世盛，暴恣数十年閒，四海之内，莫不切齿愤盈。”
烦闷，心中有所不平。
愤fèn（动）因为不满意而感情激动；发怒：～然｜～愤｜～激。
盈读音：yíng盈yíng(1)（动）充满：充～｜丰～｜车马～门｜恶贯满～。(2)（形）多出来；多余：～余｜～利。