yú huò
yú zhǔ
yú wán
yú mí
yú nòng
yú zéi
yú shèn
yú chī
yú lǔ
yú bì
yú gǔ
yú chōng
yú biǎn
yú míng
yú sú
yú yě
yú zhí
yú sǒu
yú wèi
yú luàn
yú fū
yú chéng
yú yōng
yú kǔn
yú làn
yú yǒng
yú mào
yú rén
yú àn
yú jiān
yú xián
yú fù
yú lǎo
yú xiào
yú mèi
yú hāng
yú wǎng
yú sù
yú zhōng
yú pǔ
yú hān
yú sè
yú dàn
yú shī
yú dùn
yú gàn
yú qiǎn
yú gǔ
yú dòng
yú chǔn
yú yín
yú gù
yú xīn
yú zhuō
yú lóng
yú wū
yú fán
yú bǐ
yú liè
yú mào
yú ruò
yú gǔ
yú bào
yú rú
yú nú
yú jiàn
yú chōng
yú tún
yú yán
yú chán
yú kěn
yú nuò
yú yōng
yú duò
yú yī
yú zhì
yú chǔn
yú xiǔ
yú lǜ
yú kuì
yú báo
yú róu
yú què
yú bèn
yú jiǎo
yú jìn
yú xī
yú cè
yú yí
yú méng
yú méng
yú xìng
yú lǔ
yú zhuó
yú nán
yú duǎn
yú àn
yú zhuàng
yú lòu
yú méng
yú guǎng
yú huái
yú hàn
yú kuǎn
yú àn
yú kuáng
yú ǎo
yú měng
yú gōng
yú guǎn
yú jiàn
yú juàn
yú zhī
yú qíng
yú dùn
míng zhì
piān zhì
jié zhì
fán zhì
biàn zhì
kāi zhì
gù zhì
dǎn zhì
ruì zhì
xián zhì
ài zhì
yàn zhì
jì zhì
jí zhì
dú zhì
cōng zhì
shū zhì
shèng zhì
jiǎn zhì
zhǒng zhì
jùn zhì
jí zhì
shì zhì
yú zhì
jī zhì
shì zhì
huì zhì
jié zhì
bù zhì
yòng zhì
qiǎn zhì
bìng zhì
mí zhì
mǐn zhì
yí zhì
quán zhì
guǎ zhì
jìng zhì
jī zhì
sī zhì
wú zhì
gǔ zhì
zhāng zhì
míng zhì
cái zhì
cái zhì
shén zhì
zhōng zhì
yú zhì
chěng zhì
jí zhì
qì zhì
móu zhì
bēi zhì
xiǎo zhì
dòu zhì
qǐ zhì
shàn zhì
yuán zhī
jué zhì
zhǐ zhì
qí zhì
rén zhì
tiān zhì
guǐ zhì
líng zhì
yán zhì
fú zhì
shuō zhì
xiá zhì
yùn zhì
dá zhì
zhāng zhì
ruì zhì
dà zhì
biàn zhì
fá zhì
yín zhì
jīng zhì
⒈ 亦作“愚知”。
⒉ 愚者与智者。
引《庄子·在宥》：“愚知相欺，善否相非。”
《吕氏春秋·勿躬》：“蒙厚纯朴，以事其上。若此，则工拙、愚智、勇惧可得以故易官。易官，则各当其任矣。”
北魏杨衒之《洛阳伽蓝记·永宁寺》：“且尒朱荣不臣之跡，暴於旁午，谋魏社稷，愚智同见。”
明胡震亨《唐音癸籤·谈丛二》：“言国运且衰，旦夕有愚智同尽之祸也。”
⒊ 愚笨与聪明。
引北齐颜之推《颜氏家训·风操》：“江南风俗，儿生一期……男则用弓矢纸笔，女则刀尺鍼缕，并加饮食之物及珍寳服玩，置之儿前，观其发意所取，以验贪廉、愚智，名之谓试儿。”
宋欧阳修《送吴生南归》诗：“众人为不善，积微成灭身；君子能自知，改过不逡巡。唯於斯二者，愚智遂以分。”
⒋ 谓似智而实愚。 《西游补》第七回：“项羽道：‘美人，人要辨个智愚、愚智。
引始皇的智是个愚智。’”
愚yú(1)（形）愚笨；傻：～人｜～陋｜～懦｜～顽｜～妄｜～不可及｜大智若～。(2)（动）愚弄：为人所～｜～民政策。(3)（代）用于自称的谦词：～兄｜～见｜～以为不可。
智读音：zhì智zhì(1)（形）有智慧；聪明：～者｜～取。(2)（名）智慧；见识：～略｜～能｜～巧｜～勇。(3)姓。