zhǐ shōu
zhǐ jiàn
zhǐ xiáng
zhǐ yù
zhǐ shí
zhǐ suǒ
zhēng bá
zhǐ chuàng
zhēng wén
zhǐ gǎo
zhǐ cí
zhǐ lǐ
zhǐ kǎo
zhǐ yù
zhǐ xùn
zhǐ mù
zhǐ gē
zhǐ xū
zhǐ zhài
zhǐ bài
zhǐ chē
zhǐ bì
zhǐ wáng
zhǐ yīng
zhēng xìn
zhēng yán
zhǐ xuǎn
zhǐ hūn
zhēng qǐ
zhǐ tòng
zhǐ guì
zhǐ fù
zhǐ qǐng
zhǐ shù
zhēng pìn
zhǐ liǎn
zhēng zhào
zhǐ bì
zhēng zhāo
zhǐ xiàng
zhǐ mìng
zhǐ jiù
zhēng guài
zhǐ shòu
zhǐ jì
zhǐ bāo
zhǐ jí
gōng yìng
duō yīng
míng yīng
xiū yìng
féng yìng
líng yìng
gè yìng
sì yīng
jiào yìng
huàn yìng
yī yīng
hé yìng
chóu yìng
jī yīng
qià yìng
suǒ yīng
dí yīng
qǔ yìng
xuán yīng
chóu yìng
hū yìng
dàn yīng
hé yìng
zhào yìng
jì yìng
lǐ yīng
màn yīng
gē yìng
xiāng yīng
cè yìng
biàn yìng
sī yìng
tiān yìng
guāi yīng
míng yīng
liào yìng
chéng yìng
fǎn yìng
chōng yīng
chěng yìng
ruì yìng
gǎn yìng
shì yìng
dāng yìng
gé yìng
hōng yìng
guān yīng
huí yìng
yīn yìng
xiǎng yìng
jiē yìng
bǎo yìng
fàn yìng
xiào yìng
píng yìng
gě yìng
bào yìng
zhì yìng
jiào yìng
zhī yīng
jiā yìng
qì yìng
fú yìng
fú yìng
pī yìng
bù yīng
guāng yìng
zhǐ yīng
chéng yìng
chóu yīng
jí yìng
zhī yìng
yáo yìng
duì yìng
gāi yìng
bǐng yìng
màn yīng
zhēng yīng
dā ying
jiù ying
sì yīng
jiāo yīng
gé yìng
shùn yìng
1. 古代五音之一。用來表示音調高低的詞。相當於西樂音階中的 sol（即简谱“5”）。《周禮春官大師》：“皆文之以五聲：宮、商、角、徵、羽。”元關漢卿《單刀會第四折》：“五音者，宮、商、角、徵、羽。”
应读音：yīng,yìng[ yīng ]1. 该，当，又引申料想理该如此：应当。应该。应分（fèn ）。应有尽有。
2. 回答：答应。喊他不应。应承。
3. 随，即：“桓督诸将周旋赴讨，应皆平定”。
4. 姓。