cūn fàn
kǔn fàn
kǎi fàn
shèng fàn
yīng fàn
fēng fàn
biǎo fàn
chí fàn
shì fàn
mén fàn
bān fàn
mó fàn
mǔ fàn
xiǎo fàn
qì fàn
chuí fàn
yí fàn
hóng fàn
nǐ fàn
kǔn fàn
liǔ fàn
wéi fàn
hán fàn
gài fàn
hóng fàn
kǔn fàn
diǎn fàn
jiào fàn
rén fàn
guī fàn
yán fàn
shū fàn
xíng fàn
kē fàn
shēn fàn
gé fàn
zhāng fàn
guāng fàn
dào fàn
jīn fàn
huī fàn
róng fàn
xùn fàn
tiě fàn
zhēn fàn
xíng fàn
yàng fàn
táo fàn
měi fàn
jǔ fàn
mó fàn
gāo fàn
èr fàn
zuò fàn
wǔ fàn
róng fàn
jiù fàn
rèn fàn
lìng fàn
xián fàn
huī fàn
míng fàn
shī fàn
hé fàn
nèi fàn
zhù fàn
jǔ fàn
tōng fàn
qīng fàn
wù fàn
qián fàn
hòu fàn
mào fàn
shǐ fàn
shí fàn
yuán fàn
fáng fàn
fēng fàn
jiā fàn
shěn fàn
lǐ fàn
tiáo fàn
guī fàn
wáng fàn
yí fàn
dé fàn
guǐ fàn
shì fàn
shì fàn
yì fàn
yí fàn
tǔ fàn
⒈ 亦作“矩范”。
⒉ 法式；典范。
引汉扬雄《太玄·莹》：“因革国家之矩范也。矩范之动，成败之効也。”
范望注：“范，法也。”
明李东阳《裕远庵记》：“盖是墓也，有节妇之风烈，封君之矩范。”
清陈田《明诗纪事丙籤·罗玘》：“景鸣文章绰有矩范，诗非所长。”
平心《论康熙帝的历史地位》：“他们写下了各族人民共同自卫的可歌可泣的篇章，给后来进步的反清力量留下了光芒烛天的矩范。”
⒊ 指立为典范。见“矩范”。
引明于慎行《＜颜氏家训＞后序》：“以彼其材……深谋朝廷，矩范当世，即汉世诸儒，何多让焉？”
矩jǔ(1)（名）画直角或正方形、矩形用的曲尺：～尺。(2)（名）法度；规则：循规蹈～。
范读音：fàn范fàn(1)（名）模子：钱～。(2)（动）模范、榜样：典～。(3)（名）界限：～围。(4)姓。(5)（动）限制：防～。