hán zǐ
hán lìng
hán mèng
hán é
hán mǎ
hán wèi
hán liú
hán liào
hán yǔ
hán péng
hán zhōng
hán bái
hán yù
hán āi
hán zhāng
hán xiāng
hán xìn
hán fēi
hán lú
hán xiān
hán kāng
hán píng
hán fàn
hán lú
hán dù
hán dié
hán cái
hán dié
hán tán
hán fēng
hán féng
hán ōu
hán guó
hán zhòng
hán xú
hán yuàn
hán bēi
hán bēi
hán péng
hán qíng
hán xiāng
hán shī
hán liǔ
hán shòu
hán yuè
shǐ fàn
cūn fàn
mǔ fàn
yàng fàn
kē fàn
mó fàn
hé fàn
biǎo fàn
táo fàn
bān fàn
jǔ fàn
kǔn fàn
zhēn fàn
èr fàn
tǔ fàn
shī fàn
shí fàn
jiù fàn
nǐ fàn
wéi fàn
zhāng fàn
jiā fàn
hán fàn
shèng fàn
zhù fàn
fáng fàn
xíng fàn
chuí fàn
gāo fàn
wǔ fàn
qīng fàn
hóng fàn
rén fàn
mào fàn
qián fàn
shì fàn
jiào fàn
shēn fàn
xiǎo fàn
tiáo fàn
qì fàn
nèi fàn
shì fàn
chí fàn
guǐ fàn
zuò fàn
rèn fàn
lǐ fàn
mén fàn
jīn fàn
xíng fàn
míng fàn
tōng fàn
kǔn fàn
měi fàn
yì fàn
liǔ fàn
yuán fàn
yán fàn
yí fàn
wù fàn
gài fàn
róng fàn
dé fàn
xùn fàn
shū fàn
xián fàn
fēng fàn
shěn fàn
huī fàn
guī fàn
tiě fàn
diǎn fàn
kǔn fàn
yí fàn
róng fàn
hóng fàn
jǔ fàn
hòu fàn
lìng fàn
yīng fàn
wáng fàn
shì fàn
fēng fàn
gé fàn
guāng fàn
mó fàn
dào fàn
kǎi fàn
yí fàn
guī fàn
huī fàn
⒈ 唐韩愈为著名古文家，卒谥“文”。 宋范仲淹亦以能文著称，卒谥“文正”。后世因以“韩范”并称之。
引明张居正《光禄大夫柱国少师兼太子太师吏部尚书赠太保谥襄毅杨公墓志铭》：“李郭无文， 韩范无武，公也兼之。”
⒉ 宋名臣韩琦和范仲淹的并称。
引《宋史·韩琦传》：“琦与范仲淹在兵间久，名重一时，人心归之，朝廷倚以为重，故天下称为‘韩范’。”
宋王十朋《观国朝故事》诗之二：“朝廷起韩范，节制閫外师。”
韩hán(1)（名）周朝国名；在今河南中部和山西东南部。(2)（名）姓。
范读音：fàn范fàn(1)（名）模子：钱～。(2)（动）模范、榜样：典～。(3)（名）界限：～围。(4)姓。(5)（动）限制：防～。