yí mén
yí yà
yí fǎ
yí jì
yí jié
yí xíng
yí xíng
yí jià
yí zhì
yí shì
yí lǜ
yí fàn
yí zhàng
yí jiǎn
yí fú
yí yuàn
yí cè
yí bīn
yí lòu
yí cāo
yí fèng
yí pèi
yí biǎo
yí chē
yí guān
yí tú
yí fāng
yí róng
yí yǔ
yí dù
yí luán
yí mào
yí héng
yí sǎn
yí lǐ
yí kāng
yí fǎ
yí shì
yí de
yí dí
yí guǐ
yí kūn
yí qín
yí sī
yí huáng
yí zhěn
yí wèi
yí jǔ
yí cáo
yí bǐ
yí mù
yí qín
yí shé
yí miào
yí pén
yí zhì
yí zhú
yí huáng
yí zhuàng
yí tóng
yí gàn
yí jìn
yí dāo
yí zhōng
yí cǎi
yí náng
yí yí
yí zhèng
yí chuáng
yí yú
yí qiáo
yí qú
yí tiān
yí diǎn
yí lìng
hé fàn
kē fàn
mén fàn
gāo fàn
shēn fàn
xiǎo fàn
yí fàn
chí fàn
guāng fàn
guī fàn
diǎn fàn
biǎo fàn
měi fàn
yīng fàn
jiù fàn
qián fàn
yuán fàn
hán fàn
táo fàn
wù fàn
guī fàn
gài fàn
wáng fàn
nǐ fàn
shǐ fàn
kǎi fàn
jǔ fàn
wéi fàn
mó fàn
èr fàn
qì fàn
jiā fàn
xùn fàn
fēng fàn
mào fàn
fáng fàn
wǔ fàn
cūn fàn
tiáo fàn
jǔ fàn
zhēn fàn
tōng fàn
míng fàn
shèng fàn
fēng fàn
xián fàn
kǔn fàn
lǐ fàn
yán fàn
lìng fàn
gé fàn
mǔ fàn
róng fàn
shí fàn
mó fàn
jiào fàn
huī fàn
yì fàn
yàng fàn
nèi fàn
kǔn fàn
róng fàn
kǔn fàn
jīn fàn
rén fàn
huī fàn
shì fàn
yí fàn
zhāng fàn
hòu fàn
shì fàn
zhù fàn
qīng fàn
xíng fàn
hóng fàn
rèn fàn
zuò fàn
tiě fàn
shū fàn
xíng fàn
tǔ fàn
chuí fàn
dé fàn
bān fàn
guǐ fàn
shī fàn
hóng fàn
shěn fàn
liǔ fàn
shì fàn
dào fàn
yí fàn
⒈ 礼法，礼仪。
引《晋书·谢安传》：“安虽处衡门，其名犹出万之右，自然有公辅之望，处家常以仪范训子弟。”
《南史·袁湛传》：“愍孙峻於仪范， 废帝倮之迫使走， 愍孙雅步如常。”
《隋书·儒林传·马光》：“然皆鄙野，无仪范，朝廷不之贵也。”
宋沉括《梦溪笔谈·人事一》：“远方士皆未知朝廷仪范，班列纷错，有司不能绳勒。”
⒉ 仪容，风范。
引北周庾信《周上柱国齐王宪神道碑》：“仪范清冷，风神轩举。”
唐范摅《云溪友议》卷一：“濠梁人南楚材者，旅游陈潁。岁久， 潁守慕其仪范，将欲以子妻之。”
明张居正《答南司徒马钟阳书》：“公昔在司农，僕忝胄监，以官曹之伊邇，幸得时时瞻仪范，奉清论，盖倾者久矣。”
⒊ 作为典范。
引唐柳宗元《送濬上人归淮南觐省序》：“其有修整观行，尊严法容，以仪范於后学者，以为持律之宗。”
宋司马光《策问五道》之四：“《诗》、《书》、《春秋》，皆圣人所以仪范后世也。”
《续资治通鉴·元成宗大德十年》：“詔询访庄圣皇后、昭睿顺圣皇后、徽仁裕圣皇后仪范中外之政，以备纪録。”
⒋ 典范，表率。
引《元典章·刑部七·官民奸》：“专治一方，为民仪范。”
礼法、规矩。
仪(1)（名）人的外表：～表｜～容｜威～。(2)（名）礼节；仪式：司～｜行礼如～。(3)（名）礼物：贺～｜谢～。(4)（动）〈书〉倾心；向往：心～已久。(5)（Yí）姓。仪yí（名）仪器：～表｜地动～。
范读音：fàn范fàn(1)（名）模子：钱～。(2)（动）模范、榜样：典～。(3)（名）界限：～围。(4)姓。(5)（动）限制：防～。