pān chē
pān yáng
pān yú
pān yú
pān rén
pān bìn
pān huā
pān lán
pān lìng
pān nián
pān shǐ
pān guǒ
pān shū
pān lán
pān zuǒ
pān bìn
pān lǐ
pān yì
pān zhǔ
pān gān
pān wēng
pān shēng
pān shuǐ
pān shì
pān fēi
pān yuán
pān xiàn
pān láng
pān lù
pān yē
pān ān
pān zǐ
pān yuàn
pān mù
wū bìn
tóu bìn
yán bìn
bān bìn
shuāng bìn
zhěn bìn
fà bìn
qī bìn
shuāi bìn
niè bìn
huán bìn
bān bìn
cuì bìn
pān bìn
diǎn bìn
jiǎn bìn
rán bìn
yā bìn
yù bìn
cháng bìn
yún bìn
xū bìn
shuāng bìn
zī bìn
sù bìn
yān bìn
chóu bìn
lǜ bìn
hè bìn
kè bìn
huá bìn
nián bìn
wù bìn
qīng bìn
chǔ bìn
qiū bìn
xuán bìn
chán bìn
péng bìn
shuǐ bìn
gōng bìn
lǐ bìn
jì bìn
chuí bìn
hú bìn
⒈ 亦作“潘髩”。
引晋潘岳《秋兴赋》序：“余春秋三十有二，始见二毛。”
后因以“潘鬢”谓中年鬓发初白。 唐李德裕《秋日登郡楼望赞皇山感而成咏》：“越吟因病感， 潘鬢入秋悲。”
明无名氏《石榴花·题情》套曲：“我为他只落得心焦无聊，这离情怎消，谩赢得潘髩沉腰。”
清黄景仁《感旧杂诗》：“而今潘鬢渐成丝，记否羊车并载时。”
比喻鬓发斑白，年华老去。