lìng zhōng
lìng zhì
lìng jiǔ
lìng zhēn
lìng jiàn
lìng cái
lìng táng
lìng zhǐ
lìng yǐn
lìng xù
lìng yīn
lìng diǎn
lìng zhòng
lìng zī
lìng cī
lìng yù
lìng wēi
lìng gé
lìng guān
lìng jū
lìng cháng
lìng shì
lìng dàn
lìng piào
lìng láng
lìng bǐng
lìng shì
lìng qí
lìng nián
lìng lù
lìng mǔ
lìng qīn
lìng yán
lìng shū
lìng dá
lìng kǔn
lìng fù
lìng cí
lìng zhuàng
lìng jì
lìng tǎn
lìng shǐ
lìng róng
lìng zhèng
lìng míng
lìng shàng
lìng lìng
lìng shè
lìng wàng
lìng zhǔ
lìng zhèng
lìng xiǎn
lìng xù
lìng yǐ
lìng pú
lìng pì
lìng lì
lìng gǔ
lìng jiǎ
lìng cǎo
lìng dàn
lìng zé
lìng chén
lìng pái
lìng zú
lìng yóu
lìng xù
lìng fàn
lìng yuè
lìng qī
lìng zūn
lìng zhī
lìng yuē
lìng shū
lìng mèi
lìng shàn
lìng zhāng
lìng qì
lìng yuàn
lìng pǐ
líng hú
lìng jūn
lìng sè
lìng fāng
lìng mó
lìng qì
lìng rì
lìng cái
lìng jié
lìng tú
lìng guǐ
lìng měi
lìng sì
lìng rén
lìng wén
lìng ài
lìng wèn
lìng dì
lìng gōng
lìng bāng
lìng yōu
lìng xī
lìng chēng
lìng cí
lìng pén
lìng xīng
lìng qǔ
lìng shì
lìng chì
lìng wáng
lìng shēng
lìng ài
lìng sì
lìng yí
lìng dé
lìng hé
lìng huì
lìng zhǔn
lìng pīng
lìng yìn
lìng zǐ
hán zhōng
dǔ zhōng
bǎo zhōng
zhuī zhōng
jiǔ zhōng
tuō zhōng
nián zhōng
yì zhōng
gào zhōng
dài zhōng
lìng zhōng
shèn zhōng
sǐ zhōng
zuì zhōng
jì zhōng
báo zhōng
zhèng zhōng
xù zhōng
lín zhōng
mài zhōng
guī zhōng
mìng zhōng
shì zhōng
è zhōng
zhòng zhōng
gū zhōng
chū zhōng
shàn zhōng
qī zhōng
yǒng zhōng
dài zhōng
shǐ zhōng
yī zhōng
jù zhōng
kǎo zhōng
kè zhōng
bù zhōng
yuè zhōng
dài zhōng
xiōng zhōng
shòu zhōng
jiǎ zhōng
suì zhōng
tuō zhōng
wú zhōng
⒈ 谓保持善名而死。
引《诗·大雅·既醉》：“昭明有融，高朗令终；令终有俶，公尸嘉告。”
郑玄笺：“令，善也。天既助女以光明之道，又使之长有高明之誉，而以善名终，是其长也。”
宋王禹偁《刻石为丘行恭赞》：“患难之际，我无苟免；理平之世，我惟令终。青史之上，人谁我同？能执干戈，以卫社稷。”
清昭槤《啸亭续录·报应之爽》：“其后高朗令终，为一代之贤臣，吁，亦异矣！”
⒉ 谓尽天年而寿终。
引南朝梁刘勰《文心雕龙·哀吊》：“君子令终定諡，事极理哀，故宾之慰主，以至到为言也。”
周振甫注：“令终：善终，寿终。”
宋孔平仲《续世说·识鉴》：“王、杨、卢、骆，谓之四杰。 裴行俭曰：‘士之致远，先器识而后文艺， 勃等虽有文才，而浮躁浅露，岂享爵禄之器耶！ 杨子沉静，应至令长，餘得令终为幸。’”
清钱谦益《太祖实录辨证一》：“刑牲与盟，饮血而呕，知其怀贰，必不令终矣。”
⒊ 指事情完美地终结。
引《三国志·魏志·明悼毛皇后传》：“曹氏自好立贱，未有能以义举者也。然后职内事，君听外政，其道相由而成，苟不能以善始，未有能令终者也，殆必由此亡国丧祀矣！”
《文选·嵇康＜琴赋＞》：“既丰赡以多姿，又善始而令终，嗟姣妙以弘丽，何变态之无穷。”
李善注引《封禅书》：“岂不善始善终哉！”
善终。
1. 上级对下级的指示：命令。法令。朝（zhāo）令夕改。
2. 古代官名：县令。令尹。尚书令。
3. 使，使得：令人兴奋。
4. 时节：时令。节令。
5. 美好，善：令名。令辰。令闻（好名声）。
6. 敬辞，用于对方的亲属或有关系的人：令尊。令堂。令岳。令郎。令爱。
7. 短的词调（diào ），散曲中不成套的曲（多用于词调、曲调名）：小令。如梦令。
终读音：zhōng终zhōng(1)（形）最后；末了：～点｜～场｜～极｜～审｜～霜。(2)（名）指人死：临～。(3)（副）终归；终于；到底：～必｜～将。(4)（形）自始至终的整段时间：～日｜～岁｜～年｜～生。(5)姓。