jiàn shù
jiàn jì
jiàn shòu
jiàn yàng
jiàn sì
jiàn pǐn
jiàn chì
jiàn mào
jiàn miè
jiàn mín
jiàn qiè
jiàn wù
jiàn rú
jiàn xī
jiàn nú
jiàn gōng
jiàn méng
jiàn yōng
jiàn zhí
jiàn cái
jiàn jiǎ
jiàn huò
jiàn xià
jiàn nián
jiàn zú
jiàn xìng
jiàn qǔ
jiàn yù
jiàn shì
jiàn lèi
jiàn pēi
jiàn dàn
jiàn ruò
jiàn è
jiàn qū
jiàn rì
jiàn shū
jiàn mài
jiàn zhūn
jiàn mò
jiàn bì
jiàn chēng
jiàn zhí
jiàn yè
jiàn qì
jiàn rǒng
jiàn zǒu
jiàn tún
jiàn sī
jiàn jià
jiàn liè
jiàn zhǒng
jiàn shì
jiàn wǔ
jiàn nèi
jiàn chǐ
jiàn zōng
jiàn pī
jiàn yīn
jiàn fū
jiàn zhì
jiàn yì
jiàn jiàng
jiàn gèng
jiàn gēng
jiàn rén
jiàn rǔ
jiàn chén
jiàn wèi
jiàn qióng
jiàn biǎo
jiàn shì
jiàn chù
jiàn lèi
jiàn shēn
jiàn zì
jiàn xiàng
jiàn shū
jiàn wū
jiàn lì
jiàn qì
jiàn bēi
jiàn yì
jiàn fáng
jiàn huì
jiàn hào
jiàn dì
jiàn zhí
jiàn gài
jiàn shì
jiàn cái
jiàn liú
jiàn báo
jiàn gōng
jiàn shì
jiàn fā
jiàn jīng
jiàn chū
jiàn zī
jiàn tǐ
jiàn kè
jiàn chén
jiàn bǐ
jiàn jì
jiàn tóng
jiàn zǐ
jiàn shì
jiàn yǒng
jiàn fú
jiàn bèi
jiàn jì
jiàn gǒu
jiàn lòu
jiàn xū
jiàn gǔ
jiàn chóng
jiàn pí
jiàn lì
jiàn shēng
jiàn jì
jiàn tāi
jiàn jiǎn
jiàn lǎo
jiàn pín
jiàn míng
jiàn nǚ
jiàn xíng
jiàn kē
jiàn zào
jiàn sī
jiàn chù
jiàn fú
jiàn zú
jiàn shù
jiàn huò
jiàn mìng
jiàn chóu
jiàn líng
jiàn shì
jiàn wù
jiàn yú
jiàn wēi
qióng rǒng
mí rǒng
fán rǒng
tà rǒng
zá rǒng
jiàn rǒng
zhuì rǒng
shū rǒng
bǐ rǒng
pí rǒng
bó rǒng
bǎi rǒng
sān rǒng
fú rǒng
cuǒ rǒng
bèn rǒng
láo rǒng
shuāi rǒng
guì rǒng
cū rǒng
cóng rǒng
miù rǒng
rǎo rǒng
cōng rǒng
bō rǒng
sú rǒng
qiān rǒng
chén rǒng
fēn rǒng
xiān rǒng
fán rǒng
bō rǒng
máng rǒng
tā rǒng
⒈ 指地位低下的闲官。
引唐白居易《与杨虞卿书》：“皆曰：丞郎、给舍、諫官、御史尚未论请，而赞善大夫反忧国之甚也？僕闻此语，退而思之：赞善大夫诚贱冗耳！”
宋叶适《朝请大夫沉公墓志铭》：“丞相患淳熙末知名士不採察而沉废於贱冗，数年间拔用几尽。”
⒉ 贱事，冗事。
引明吴炳《绿牡丹·友谑》：“难辞贱冗，由他罚例明。”
明吴炳《绿牡丹·强吟》：“［生］连日奉邀作文，为何不至？［浄］家下有些贱冗。”
贱jiàn(1)（形）（价钱）低（跟‘贵’相对）：～卖｜～价｜菜～了。(2)（形）地位低下（跟‘贵’相对）：贫～｜卑～。(3)（形）卑鄙；下贱：～骨头｜～脾气。(4)（形）谦辞；称有关自己的事物：（您）贵姓？～姓王。
冗读音：rǒng1.多余的：～员。文章～长。
2.烦琐；繁忙：～杂。～忙。
3.繁忙的事：拨～。