jiáo kǒu
jiáo yàn
jiáo wèi
jiáo chī
jiáo jiáo
jiáo zhēng
jiáo yǔ
jiáo mín
jiáo yong
jiáo yá
jiáo bǐ
jiáo huán
jiáo chǐ
jiáo chuò
jiáo zhǐ
jiáo zi
jiáo qū
jiáo běn
jiáo shū
jiáo shé
jiáo là
jiáo tūn
jiáo niè
jiáo yǎo
jiáo jiǔ
jiáo zuǐ
jiáo tóu
jiáo làn
jiáo niè
jiáo zá
gěng chī
tūn chī
líng chī
kǒu chī
qǐng chī
jiǎn chī
tōng chī
nà chī
tǎo chī
chuáng chī
lǎo chī
yǐn chī
zuǐ chī
zhōng chī
bù chī
zuò chī
xiǎo chī
jiáo chī
nán chī
tān chī
hǎo chī
piān chī
hóu chī
pū chī
kēng chī
bái chī
hū chī
⒈ 咀嚼吞吃。
引《水浒传》第三八回：“宋江见李逵把三碗鱼汤和骨头都嚼吃了，便叫酒保来。”
⒉ 泛指生活开支。
引《红楼梦》第一一三回：“刘姥姥见凤姐真情，落得叫青儿住几天，又省了家里的嚼吃。”
1. 用牙齿咬碎：细嚼慢咽。味同嚼蜡。
吃读音：chī吃chī(1)（动）把食物等放到嘴里经过咀嚼咽下去（包括吃、喝）：～饭｜～奶｜～药。(2)（动）在某一出售食物的地方吃：～食堂。(3)（动）依靠某种事物来生活：靠山～山；靠水～水。(4)（动）消灭（多用于军事、棋戏）：拿车～炮。(5)（动）耗费：～力｜～劲。(6)（动）吸收（液体）：道林纸不～墨。(7)（动）受：～惊｜～一拳。(8)（动）（介）被（多见于早期白话）：～他笑话。