dǎo yǒng
měi yǒng
hán yǒng
xiàng yǒng
xiào yǒng
duǎn yǒng
fù yǒng
wú yǒng
yí yǒng
shī yǒng
gē yǒng
yàn yǒng
jiē yǒng
zá yǒng
yáo yǒng
fēng yǒng
cháo yǒng
yín yǒng
yáo yǒng
cuì yǒng
tán yǒng
sòng yǒng
hàn yǒng
bā yǒng
fù yǒng
gē yǒng
yín yǒng
gē yǒng
yuān yǒng
zuǐ yǒng
wǔ yǒng
yǎ yǒng
zǎo yǒng
shǎng yǒng
kuāng yǒng
hán yǒng
yán yǒng
gēng yǒng
lǎng yǒng
piān yǒng
gū yǒng
qǐ yǒng
jiān yǒng
ōu yǒng
fěng yǒng
gǎn yǒng
⒈ 亦作“谣咏”。
⒉ 歌颂,咏唱。
引《晋书·江统传》:“夫关中土沃物丰,厥田上上,加以涇渭之流溉其舄卤, 郑国白渠灌浸相通,黍稷之饶,亩号一钟,百姓謡咏其殷实。”
南朝宋谢灵运《撰征赋》:“士颂歌於政教,民謡咏於渥恩。”
前蜀杜光庭《贺黄云表》:“臣躬深睿奬,叠覩殊祥,敢謡咏以抒情诚,効謳歌而颂圣德。”
⒊ 歌谣。见“謡咏”。
引南朝梁刘勰《文心雕龙·章表》:“按《七略》、《艺文》,謡咏必録。”
唐柳宗元《唐故朝散大夫永州刺史崔公墓志铭》:“孰为惠政?公嗣餘庆,形于謡咏。”
宋范仲淹《上资政晏侍郎书》:“建善旌,立諫鼓,諮芻蕘,采謡咏,斯则何远何近,咸可言也。”
见“谣”。
咏读音:yǒng咏yǒng(1)(动)本义:唱;依着一定的腔调缓慢的诵读:唱;依着一定的腔调缓慢的诵读(2)(动)用诗词等来叙述:~雪|~梅|~史。