jiǒng qiǎo
jiǒng shēn
jiǒng yě
jiǒng shì
jiǒng tiào
jiǒng pàn
jiǒng chū
jiǒng wàng
jiǒng kōng
jiǒng liáo
jiǒng gé
jiǒng yǔ
jiǒng tú
jiǒng bá
jiǒng kuò
jiǒng mò
jiǒng lù
jiǒng shū
jiǒng hàn
jiǒng miǎo
jiǒng yuǎn
jiǒng tè
jiǒng xiù
jiǒng jù
jiǒng xiè
jiǒng zhú
jiǒng rán
jiǒng suì
jiǒng chè
jiǒng gǔ
jiǒng chǎng
jiǒng mò
jiǒng lì
jiǒng yùn
jiǒng kuàng
jiǒng jué
jiǒng tú
jiǒng yì
jiǒng hū
jiǒng bié
jiǒng chāo
jiǒng sǒng
jiǒng shèng
jiǒng tì
jiǒng fēi
bèi chū
yì chū
wǎn chū
gōng chū
cuàn chū
dú chū
wú chū
tà chū
jié chū
bō chū
bō chū
dié chū
gāo chū
shī chū
jiǎn chū
jié chū
kāi chū
jiū chū
rèn chū
zhǎn chū
jìn chū
jùn chū
yì chū
jiè chū
xiāng chū
rèn chū
líng chū
tuì chū
qiǎn chū
niǎn chū
jiàng chū
qī chū
cuān chū
juàn chū
zhǐ chū
cuò chū
chóng chū
yǎn chū
méi chū
nǐ chū
hù chū
jué chū
huō chū
dì chū
kān chū
shì chū
jiǒng chū
liù chū
shí chū
gé chū
pái chū
yì chū
tǐng chū
qìng chū
shū chū
qí chū
fù chū
fù chū
nǔ chū
yǒng chū
tū chū
rù chū
qìn chū
bào chū
qí chū
zhèng chū
běn chū
fā chū
kàn chū
bǎi chū
sǐ chū
dí chū
jiàn chū
yú chū
miǎn chū
suǒ chū
jiāo chū
zhuó chū
bá chū
zhī chū
pāo chū
fēng chū
rì chū
jué chū
dǐng chū
shì chū
cè chū
mài chū
wǎn chū
tāo chū
téng chū
chóng chū
yǐng chū
yàn chū
mǎi chū
páng chū
lù chū
lòu chū
lán chū
fā chū
guì chū
gǔn chū
bèng chū
piān chū
kē chū
léi chū
hún chū
bà chū
xiǎn chū
chuàng chū
tóng chū
jué chū
xuān chū
xiù chū
shū chū
céng chū
qū chū
dé chū
chà chū
qǔ chū
xiǎo chū
jiǎo chū
mài chū
lèi chū
qīng chū
tè chū
tū chū
fān chū
dòng chū
jǐ chū
tuō chū
wài chū
bèi chū
fēng chū
shèng chū
jìn chū
yǐn chū
tiāo chū
suì chū
zì chū
tiào chū
hēi chū
gǔ chū
píng chū
xī chū
wǔ chū
liú chū
fàng chū
tuī chū
huì chū
sì chū
héng chū
dàn chū
cí chū
tiē chū
shēng chū
tā chū
shēn chū
shǒu chū
tí chū
fèi chū
zhǎo chū
qián chū
niè chū
shù chū
fù chū
chāo chū
yī chū
⒈ 亦作“逈出”。
⒉ 高耸貌。
引南朝梁元帝《巫山高》诗：“巫山高不穷，逈出荆门中。”
《资治通鉴·梁武帝太清二年》：“﹝侯景﹞众见飞桥逈出，崩腾而走。”
明傅新德《送郭青字参藩巴蜀》诗：“岷峨迥出天连雪，栈阁平临马度云。”
⒊ 突出；超群。 南朝梁钟嵘《诗品》卷下：“子阳诗奇句清拔， 谢朓常嗟颂之。
引洪虽无多，亦能自迥出。”
金王若虚《清虚大师侯公墓碣》：“﹝师﹞年十四已克主大醮，词音清亮，逈出一时，儕辈翕然推服。”
⒋ 高出；超过。
引宋罗大经《鹤林玉露》卷十六：“梅之清香玉色，迥出桃李之上。”
明陆时雍《诗镜总论》：“刘长卿体物情深，工於铸意，其胜处有逈出盛唐者。”
清陈鳣《对策》卷五：“今观蕡（唐刘蕡 ）策，力攻藩镇之强，痛斥阉寺之祸，劲气直节，凛凛逼人，迥出牛僧孺、元稹、白居易之上。”
迥jiǒng（形）差得远：病前病后～若两人。
出读音：chū出chū(1)（动）从里面走向外面：～来｜～席。(2)（动）超出。(3)（动）往外拿：～主意。(4)（动）出产、产生、发生：～问题。(5)（动）发出：～汗。(6)（动）显露：～名。(7)（动）显得量多：不～数。(8)（动）支出：～纳。(9)（名）〈方〉跟“往”连用；表示向外：快往～走。（量）一本传奇中的一个大段落叫一出；戏曲中的一个独立剧目叫一出：一～戏。（动）用在动词后；表示动作从里往外：跑～大门。（动）用在动词后；表示动作完成。含有从隐蔽到显露或从无到有的意思：做～成绩。（助）用在形容词后；表示超出：快往～走。（量）一本传奇中的一个大段落叫一出；戏曲中的一个独立剧目叫一出