qǐng mìng
qǐng tuì
qǐng gù
qǐng sù
qǐng qiú
qǐng fán
qǐng qiú
qǐng jīng
qǐng píng
qǐng shòu
qǐng jiàn
qǐng xiè
qǐng zhào
qǐng yàn
qǐng diào
qǐng qī
qǐng qiān
qǐng yǔ
qǐng liàng
qǐng xián
qǐng ān
qǐng hé
qǐng yīng
qǐng suì
qǐng xùn
qǐng chē
qǐng dì
qǐng miàn
qǐng shǎng
qǐng bìng
qǐng shū
qǐng jǔ
qǐng jiǔ
qǐng yè
qǐng gài
qǐng jiǎn
qǐng jiān
qǐng qǐ
qǐng zhèng
qǐng shén
qǐng biàn
qǐng zhèng
qǐng fú
qǐng wěi
qǐng gài
qǐng huàn
qǐng sù
qǐng lái
qǐng shì
qǐng chéng
qǐng gào
qǐng shì
qǐng méng
qǐng jué
qǐng diàn
qǐng zhǔ
qǐng jià
qǐng tiě
qǐng ní
qǐng cí
qǐng shuǐ
qǐng zhuàng
qǐng zuì
qǐng jiàn
qǐng mài
qǐng yè
qǐng guān
qǐng zhǔn
qǐng yì
qǐng fú
qǐng dài
qǐng qǔ
qǐng yuàn
qǐng qǐ
qǐng zuì
qǐng xiān
qǐng jí
qǐng shuò
qǐng zhàn
qǐng jì
qǐng kè
qǐng fèng
qǐng yǐn
qǐng jiào
qǐng rì
qǐng duì
qǐng diàn
qǐng lǎo
qǐng zhǐ
qǐng huǒ
qǐng xiáng
qǐng xíng
qǐng jùn
qǐng fèng
qǐng zhǐ
qǐng dǎo
qǐng wài
qǐng wèn
qǐng yuán
qǐng qǐ
qǐng huà
qǐng jí
qǐng tuō
qǐng gōng
qǐng chī
qǐng yào
qǐng shì
qǐng shùn
qǐng huì
qǐng líng
qǐng tuō
qǐng lì
qǐng gěi
qǐng wù
qǐng hūn
qǐng fā
qǐng jiù
qǐng qí
qǐng nì
qǐng shí
qǐng hūn
qǐng qián
qǐng shǔ
⒈ 接受；承受。
引元关汉卿《拜月亭》第四折：“把你这眼前厌倦物件，分付与他别人请佃。”
元马致远《任风子》第二折：“撇下了砧刀活计，待请佃你个药葫芦。”
《雍熙乐府·粉蝶儿·苏武牧羊》：“则俺昇霞去的武帝，撇下禁苑， 汉社稷谁请佃。”
承租。多引申指接受。元．关汉卿《拜月亭．第四折》：「把你这眼前厌倦物件，分付与他别人请佃。」元．狄君厚《介子推．第二折》：「似这骊后定计，国舅铺谋，暗存著燕侣莺俦。可持请佃他凤阁龙楼。」也作「请奠」。
请qǐng(1)（动）请求：～教｜～假。(2)（动）邀请；聘请：～客｜～医生。(3)（副）敬辞；用于希望对方做某事：您～坐｜～准时出席。(4)（动）旧时指买香烛、纸马、佛龛。
佃读音：diàn,tián[ diàn ]1. 向地主或官府租种土地的农民：佃户。佃农。佃客（晋代世家豪强荫庇下的一种依附农民）。佃东。