qǐng tuì
qǐng yì
qǐng zhàn
qǐng qǐ
qǐng gào
qǐng huàn
qǐng duì
qǐng ān
qǐng cí
qǐng sù
qǐng shén
qǐng xùn
qǐng sù
qǐng kè
qǐng yè
qǐng miàn
qǐng qiú
qǐng wěi
qǐng qián
qǐng jì
qǐng jīng
qǐng yǐn
qǐng jià
qǐng lǎo
qǐng ní
qǐng jiān
qǐng shǎng
qǐng qǔ
qǐng zhuàng
qǐng qí
qǐng yīng
qǐng jùn
qǐng shí
qǐng diào
qǐng fán
qǐng jué
qǐng hūn
qǐng huì
qǐng gài
qǐng shì
qǐng xiáng
qǐng lì
qǐng shuǐ
qǐng tiě
qǐng dì
qǐng xiè
qǐng mìng
qǐng píng
qǐng bìng
qǐng xíng
qǐng lái
qǐng wù
qǐng jiù
qǐng jiǔ
qǐng jiàn
qǐng jiǎn
qǐng chéng
qǐng qǐ
qǐng zhǔ
qǐng zuì
qǐng fú
qǐng gōng
qǐng qiān
qǐng wài
qǐng shǔ
qǐng zhèng
qǐng shòu
qǐng chī
qǐng rì
qǐng wèn
qǐng jí
qǐng biàn
qǐng diàn
qǐng yè
qǐng qiú
qǐng zhǔn
qǐng jí
qǐng suì
qǐng shì
qǐng jǔ
qǐng shuò
qǐng yuàn
qǐng fā
qǐng gài
qǐng liàng
qǐng yào
qǐng shùn
qǐng zuì
qǐng fèng
qǐng diàn
qǐng líng
qǐng nì
qǐng shū
qǐng xiān
qǐng huǒ
qǐng shì
qǐng yàn
qǐng chē
qǐng xián
qǐng zhǐ
qǐng dài
qǐng zhǐ
qǐng gěi
qǐng fèng
qǐng guān
qǐng hé
qǐng jiàn
qǐng mài
qǐng fú
qǐng yuán
qǐng gù
qǐng zhào
qǐng tuō
qǐng yǔ
qǐng zhèng
qǐng jiào
qǐng hūn
qǐng qī
qǐng tuō
qǐng méng
qǐng qǐ
qǐng dǎo
qǐng huà
jī yīng
chuí yīng
jǐng yīng
xiāng yīng
fán yīng
kuī yīng
bù yīng
zān yīng
màn yīng
mǎ yīng
jīn yīng
jiāo yīng
màn yīng
pán yīng
shéng yīng
luó yīng
chén yīng
cháng yīng
mào yīng
fēi yīng
zǐ yīng
cháo yīng
cǎo yīng
yù yīng
jué yīng
pèi yīng
zhuó yīng
máo yīng
guān yīng
kuǐ yīng
zhū yīng
liè yīng
piāo yīng
diāo yīng
jiě yīng
qiāng yīng
qǐng yīng
zhèn yīng
fán yīng
liè yīng
shuì yīng
chén yīng
dùn yīng
máo yīng
luán yīng
zhān yīng
hú yīng
shé yīng
fán yīng
huá yīng
请缨qǐngyīng
(1) 请求交给杀敌任务;自请从军报国
英volunteer for the army;submit a request for a military assignment⒈ 《汉书·终军传》载：“南越与汉和亲，乃遣军使南越，説其王，欲令入朝，比内诸侯。
引军自请：‘愿受长缨，必羈南越王而致之闕下。’”
后以“请缨”指自告奋勇请求杀敌。 唐王勃《秋日登洪府滕王阁饯别序》：“无路请缨，等终军之弱冠；有怀投笔，爱宗慤之长风。”
明何景明《武昌闻边报》诗：“先帝恩深能养士，请缨谁为繫楼兰。”
郁达夫《盛夏闲居读唐宋以来各家诗仿渔洋例成诗·陆剑南》：“慷慨淋漓老学庵，请缨无路只清谈。”
汉武帝时，南越与汉和亲，武帝派终军出使南越，说服南越王入朝归顺。终军自己请命，愿意接受此任务，必使南越王来朝。典出《汉书．卷六十四下．终军传》。后比喻自请从军。
请qǐng(1)（动）请求：～教｜～假。(2)（动）邀请；聘请：～客｜～医生。(3)（副）敬辞；用于希望对方做某事：您～坐｜～准时出席。(4)（动）旧时指买香烛、纸马、佛龛。
缨读音：yīng缨yīng(1)（名）古代帽子上系在颔下的带子；也泛指带子：～帽｜长～。(2)（名）（～儿）缨子(3)（名）：红～枪。(4)（名）（～儿）缨子。(5)（名）缨子：芥菜～儿。