qǐng fán
qǐng shǔ
qǐng líng
qǐng xiān
qǐng xiáng
qǐng mài
qǐng fā
qǐng jǔ
qǐng miàn
qǐng shì
qǐng fú
qǐng zhǐ
qǐng qiú
qǐng jiàn
qǐng qǐ
qǐng qī
qǐng jì
qǐng jí
qǐng lì
qǐng zhàn
qǐng zhuàng
qǐng jiǔ
qǐng sù
qǐng zhèng
qǐng gài
qǐng fèng
qǐng jùn
qǐng yuán
qǐng guān
qǐng píng
qǐng zuì
qǐng zhǔn
qǐng suì
qǐng kè
qǐng yuàn
qǐng jīng
qǐng yè
qǐng ān
qǐng shí
qǐng shì
qǐng bìng
qǐng qǔ
qǐng yì
qǐng zhào
qǐng yīng
qǐng jià
qǐng qǐ
qǐng yǐn
qǐng diàn
qǐng fú
qǐng biàn
qǐng qiān
qǐng zuì
qǐng wù
qǐng gù
qǐng gào
qǐng lái
qǐng méng
qǐng huà
qǐng jué
qǐng hūn
qǐng jiào
qǐng hūn
qǐng shì
qǐng diào
qǐng zhǔ
qǐng qián
qǐng mìng
qǐng yǔ
qǐng sù
qǐng dì
qǐng tuō
qǐng jiǎn
qǐng xiè
qǐng shén
qǐng wèn
qǐng chī
qǐng gài
qǐng huàn
qǐng wài
qǐng yàn
qǐng zhèng
qǐng liàng
qǐng qí
qǐng gěi
qǐng huǒ
qǐng wěi
qǐng shùn
qǐng yào
qǐng zhǐ
qǐng xùn
qǐng jiān
qǐng dài
qǐng shū
qǐng ní
qǐng dǎo
qǐng qiú
qǐng jiù
qǐng shòu
qǐng xíng
qǐng diàn
qǐng shuǐ
qǐng lǎo
qǐng shǎng
qǐng qǐ
qǐng tuō
qǐng fèng
qǐng rì
qǐng chéng
qǐng cí
qǐng hé
qǐng huì
qǐng tiě
qǐng jiàn
qǐng tuì
qǐng gōng
qǐng nì
qǐng xián
qǐng yè
qǐng chē
qǐng duì
qǐng shuò
qǐng jí
⒈ 古代下级官吏遇到疑难案件不能决断，请求上级机关审核定案，称为“请讞”。
引汉王充《论衡·定贤》：“事之难者莫过於狱，狱疑则有请讞。”
《隋书·刑法志序》：“每以季秋之后，诸所请讞，帝常幸宣室，斋而决事，明察平恕，号为宽简。”
请qǐng(1)（动）请求：～教｜～假。(2)（动）邀请；聘请：～客｜～医生。(3)（副）敬辞；用于希望对方做某事：您～坐｜～准时出席。(4)（动）旧时指买香烛、纸马、佛龛。
谳读音：yàn谳yàn（动）审判定罪：定～。