qǐng fèng
qǐng wù
qǐng jiǎn
qǐng jiàn
qǐng zhèng
qǐng yuàn
qǐng duì
qǐng qiú
qǐng zhǐ
qǐng wěi
qǐng fán
qǐng zhǐ
qǐng guān
qǐng gào
qǐng jiù
qǐng shū
qǐng yè
qǐng shì
qǐng jí
qǐng wèn
qǐng chē
qǐng shuǐ
qǐng bìng
qǐng xiáng
qǐng shǔ
qǐng qiú
qǐng lǎo
qǐng tiě
qǐng diào
qǐng wài
qǐng gài
qǐng chī
qǐng hé
qǐng xíng
qǐng jué
qǐng xiān
qǐng qǐ
qǐng liàng
qǐng xùn
qǐng dài
qǐng huàn
qǐng jùn
qǐng yīng
qǐng gài
qǐng qián
qǐng jí
qǐng yào
qǐng suì
qǐng fèng
qǐng sù
qǐng sù
qǐng shí
qǐng lì
qǐng fú
qǐng qǔ
qǐng jiǔ
qǐng mài
qǐng píng
qǐng gěi
qǐng jiào
qǐng huì
qǐng yǔ
qǐng qí
qǐng tuō
qǐng nì
qǐng shǎng
qǐng qī
qǐng zhǔ
qǐng jīng
qǐng hūn
qǐng gù
qǐng shì
qǐng miàn
qǐng hūn
qǐng zhuàng
qǐng zhǔn
qǐng kè
qǐng xiè
qǐng yǐn
qǐng shì
qǐng ní
qǐng fú
qǐng jǔ
qǐng huǒ
qǐng xián
qǐng méng
qǐng jiàn
qǐng shuò
qǐng tuì
qǐng gōng
qǐng qiān
qǐng fā
qǐng dǎo
qǐng biàn
qǐng shùn
qǐng zhàn
qǐng chéng
qǐng cí
qǐng tuō
qǐng jià
qǐng rì
qǐng diàn
qǐng zuì
qǐng jiān
qǐng yuán
qǐng zhèng
qǐng dì
qǐng mìng
qǐng qǐ
qǐng lái
qǐng shén
qǐng yàn
qǐng ān
qǐng qǐ
qǐng huà
qǐng líng
qǐng shòu
qǐng diàn
qǐng yè
qǐng yì
qǐng zuì
qǐng jì
qǐng zhào
diǎn yè
dǐng yè
huán yè
bài yè
qǐng yè
bào yè
jìn yè
fǎng yè
shěng yè
hòu yè
bì yè
cí yè
kōu yè
gào yè
bān yè
xiāng yè
bīn yè
fù yè
qī yè
tíng yè
cì yè
cháo yè
cí yè
zhī yè
qìng yè
qǐ yè
fú yè
qiú yè
chū yè
zhān yè
bǎn yè
qū yè
fèng yè
lǐ yè
cān yè
qiú yè
tóu yè
guò yè
jìn yè
kòu yè
kuǎn yè
xīn yè
jìn yè
dá yè
lǐ yè
qǐ yè
yǐn yè
⒈ 请求；干求。
引《左传·隐公十一年》：“无寧兹许公復奉其社稷，唯我郑国之有请謁焉，和旧昏媾，其能降以相从也。”
杜预注：“謁，告也。”
汉荀悦《汉纪·武帝纪一》：“请謁无所行，货赂无所用，民志定矣。”
《晋书·慕容熙载记》：“二苻并美而艷……请謁必从，刑赏大政无不由之。”
清龚自珍《论私》：“朝大夫有受朋友之请謁，翌晨，訐其友於朝，获直声者，矜其同官曰：某甲可谓大公无私也已。”
⒉ 请求谒告。
引《列子·力命》：“在家熙然有弃朕之心，在朝諤然有敖朕之色；请謁不相及，遨游不同行。”
《史记·张仪列传》：“犀首乃谓义渠君曰：‘道远不得復过，请謁事情。’”
司马贞索隐：“谓欲以秦之缓急告语之也。”
请求谒见。
请qǐng(1)（动）请求：～教｜～假。(2)（动）邀请；聘请：～客｜～医生。(3)（副）敬辞；用于希望对方做某事：您～坐｜～准时出席。(4)（动）旧时指买香烛、纸马、佛龛。
谒读音：yè谒yè（动）〈书〉谒见：拜～｜进～。