qǐng dì
qǐng yàn
qǐng zhǐ
qǐng jì
qǐng jià
qǐng qǐ
qǐng tuō
qǐng shuǐ
qǐng fā
qǐng méng
qǐng yào
qǐng zuì
qǐng gài
qǐng huì
qǐng huà
qǐng jiān
qǐng wài
qǐng chī
qǐng zhàn
qǐng xíng
qǐng fèng
qǐng jīng
qǐng diàn
qǐng wù
qǐng zhào
qǐng qī
qǐng mài
qǐng shì
qǐng wěi
qǐng shén
qǐng yǐn
qǐng ān
qǐng shí
qǐng guān
qǐng zhèng
qǐng fú
qǐng tuì
qǐng xiān
qǐng xiè
qǐng zhèng
qǐng lǎo
qǐng shǔ
qǐng fú
qǐng rì
qǐng jǔ
qǐng gài
qǐng yuàn
qǐng yīng
qǐng jiù
qǐng liàng
qǐng shuò
qǐng gōng
qǐng suì
qǐng hūn
qǐng biàn
qǐng xùn
qǐng qiú
qǐng ní
qǐng yì
qǐng jí
qǐng zhǔ
qǐng qǐ
qǐng chéng
qǐng xiáng
qǐng chē
qǐng hé
qǐng qiú
qǐng shùn
qǐng lì
qǐng líng
qǐng kè
qǐng jiǔ
qǐng gù
qǐng jiàn
qǐng huǒ
qǐng zhǔn
qǐng jué
qǐng tiě
qǐng jiào
qǐng mìng
qǐng shì
qǐng huàn
qǐng zhuàng
qǐng bìng
qǐng qí
qǐng wèn
qǐng dài
qǐng shū
qǐng jùn
qǐng qián
qǐng gào
qǐng shǎng
qǐng sù
qǐng dǎo
qǐng xián
qǐng yè
qǐng yè
qǐng cí
qǐng hūn
qǐng fán
qǐng fèng
qǐng duì
qǐng shòu
qǐng yuán
qǐng qǐ
qǐng jiǎn
qǐng nì
qǐng jiàn
qǐng tuō
qǐng lái
qǐng jí
qǐng yǔ
qǐng píng
qǐng zuì
qǐng shì
qǐng zhǐ
qǐng qiān
qǐng diào
qǐng qǔ
qǐng sù
qǐng gěi
qǐng miàn
qǐng diàn
kàng hūn
ǒu hūn
huǐ hūn
qǐng hūn
zhǐ hūn
wèi hūn
wǎn hūn
chóng hūn
guān hūn
yǐ hūn
shī hūn
jūn hūn
guó hūn
qún hūn
chū hūn
pí hūn
yuē hūn
jīn hūn
pīn hūn
chéng hūn
zhǐ hūn
bīn hūn
cì hūn
zhèng hūn
zhèng hūn
mì hūn
cháo hūn
fù hūn
wǎn hūn
fàn hūn
shì hūn
fǎng hūn
shì hūn
hòu hūn
lián hūn
yīn hūn
yíng hūn
gòng hūn
zhǐ hūn
lùn hūn
hé hūn
yōu hūn
bī hūn
duō hūn
méi hūn
zǒu hūn
lí hūn
tóu hūn
dì hūn
jīng hūn
fù hūn
dà hūn
míng hūn
zhuō hūn
wō hūn
zài hūn
lí hūn
wō hūn
piàn hūn
èr hūn
zá hūn
xīn hūn
wài hūn
jiāo hūn
tōng hūn
mù hūn
zhì hūn
wán hūn
dìng hūn
pèi hūn
bù hūn
zǎo hūn
lài hūn
mài hūn
hé hūn
táo hūn
máng hūn
shàng hūn
jiě hūn
tí hūn
qiú hūn
jié hūn
méi hūn
dìng hūn
tóng hūn
gàn hūn
bì hūn
dìng hūn
bié hūn
lián hūn
zhǔ hūn
zhēng hūn
tuì hūn
jiàng hūn
jié hūn
niè hūn
qiǎng hūn
⒈ 亦作“请昏”。求婚。
引《左传·昭公四年》：“椒举遂请昏， 晋侯许之。”
晋石崇《王明君辞序》：“匈奴盛请婚於汉，元帝以后宫良家子昭君配焉。”
明徐渭《蜀汉关侯祠记》：“愚以为即使有之，特加於请昏之狡吴，芳与士仁等之携贰，而不知彼三人者，皆汉贼，非可与语於士大夫。”
范文澜蔡美彪等《中国通史》第三编第四章第一节：“《通鉴》在唐太宗贞观八年（六三四年）记载吐蕃遣使来请婚事。”
请qǐng(1)（动）请求：～教｜～假。(2)（动）邀请；聘请：～客｜～医生。(3)（副）敬辞；用于希望对方做某事：您～坐｜～准时出席。(4)（动）旧时指买香烛、纸马、佛龛。
婚读音：hūn婚hūn(1)（动）结婚：未～｜新～｜～礼。(2)（名）婚姻：～约｜结～｜定～。