hún yǔ
hún dùn
hún tóng
hún shuō
hún zá
hún gài
hún zhuó
hún tún
hún níng
hún lún
hún chún
hún yǔ
hún shēn
hún dà
hún lèng
hún méng
hún qí
hún dūn
hún xióng
hún chéng
hún gè
hún mì
hún yáo
hún máng
hún hé
hún míng
hún qiú
hún huā
hún tiān
hún hòu
hún xiàng
hún yī
hún tuō
hún zhì
hún hán
hún xiáo
hún shuǐ
hún guān
hún zhàng
hún méng
hún è
hún yuán
hún shēn
hún yí
hún rú
hún yán
hún léng
hún sù
hún rén
hún máng
hún míng
hún yī
hún huà
hún shè
hún hún
hún quán
hún bó
hún kuò
hún cuì
hún yǎ
hún huáng
hún huán
hún luàn
hún mù
hún ào
hún jiā
hún sì
hún hùn
hún màn
hún hào
hún róng
hún tiě
hún tūn
hún chóng
hún bèi
hún dàn
hún gǔ
hún hào
hún rán
hún lún
hún pú
hún hóng
hún shí
hún hán
hún hào
hún pǔ
hún huà
hún yuán
yōu lún
dùn lún
bēng lún
lín lún
piāo lún
piāo lún
hún lún
qián lún
yīn lún
shēn lún
hùn lún
ní lún
yuān lún
yín lún
yán lún
yī lún
líng lún
diāo lún
pāo lún
diāo lún
lián lún
yān lún
pēn lún
dān lún
yǐn lún
yān lún
chén lún
qīng lún
jiāo lún
shěn lún
tuí lún
huī lún
mí lún
yì lún
xiāo lún
浑沦húnlún
(1) 形容浑沌不清
(.好工具)英in a mess⒈ 亦作“浑仑”。囫囵。整个儿。
引《朱子语类》卷三三：“程説似浑沦一箇屋子，某説如屋下分间架尔。”
元耶律楚材《谢圣安澄公馈药》诗：“子细嚼时元不碍，浑沦吞下也无妨。”
⒉ 亦作“浑仑”。
⒊ 指宇宙形成前的迷蒙状态。
引《列子·天瑞》：“太初者，气之始也；太始者，形之始也；太素者，质之始也。气形质具而未相离，故曰浑沦。浑沦者，言万物相浑沦而未相离也。”
宋李纲《＜易传内篇＞序》：“生生之谓易，一阴一阳之谓道，阴阳不测之谓神，三者浑沦而不相离。”
清刘献廷《广阳杂记》卷二：“﹝南岳﹞正如雷尊象鼎，虽丹碧烂然，而太朴浑沦之气，非鬼工匠手所能拟议。”
雷昭性《参禅白云古刹不能静诗以遣之》：“元气分清浊，玄黄因之剖……倘能长浑仑，幻化尽苍狗。”
⒋ 浑沌。浑然不分明。
引鲁迅《南腔北调集·捣鬼心传》：“我觉得最可怕的还是晋人所记的脸无五官，浑沦如鸡蛋的山中厉鬼。”
⒌ 自然，质朴。
引唐崔令钦《教坊记》：“任智方四女皆善歌，其中二姑子，吐纳悽惋，收歛浑沦。”
明郎瑛《七修类稿·事物四·古图书》：“林循印，龟纽，篆法纽制，浑沦淳厚，真汉物也。”
清王士禛《池北偶谈·谈艺四·空同诗》：“宣德文体多浑沦，伟哉东里廊庙珍。”
宇宙形成前万物形质混合不分明的状态。《列子．天瑞》：「浑沦者，言万物相浑沦而未相离也。」也作「混沦」。
浑hún(1)（形）浑浊：～水。(2)（形）糊涂；不明事理：～人｜～头～脑。(3)（形）天然的：～朴｜～厚。(4)（形）全；满：～身｜～似。
沦读音：lún沦lún(1)（动）沉没：沉～。(2)（动）没落；陷入（不利的境地）：～落｜～陷。