de qì
dé sǐ
de zhōng
dé zhī
de jù
de zháo
dé yǐ
de qiǎo
de jī
dé lǐ
dé fǎ
de shì
dé èr
de qǐng
de xióng
dé le
de juàn
dé zuì
dé shù
de duì
dé liǎn
de sì
de péng
de shòu
de shí
dé shèng
de jùn
dé fēi
de yě
de fó
de xíng
de yào
de bǔ
dé chǒng
dé bìng
dé chū
de yī
de huò
dé guò
de fù
de guì
dé shì
de lù
dé xiān
de xìng
de kào
dé rén
de jiě
dé bù
de sàng
dé jìn
dé fèng
de àn
de lù
de zhèng
dé wú
děi kuī
dé shèng
dé yì
de shì
dé xián
de shén
dé tǐ
dé jiù
de dì
dé shī
de jǐ
dé wǔ
dé yì
dé jì
dé jiān
de guǒ
de wú
de dù
de dì
dé tiān
de suàn
de shǐ
de yú
de guó
dé biāo
dé lì
de zhí
dé shǒu
dé qī
dé yǐ
de mìng
de lìng
de hé
de de
de chóu
de quán
de wáng
dé jì
de mín
dé xīn
de wèi
de suǒ
dé shì
dé yī
dé fēn
de xìng
de nán
de yíng
de cǎi
dé dào
de néng
dé xī
dé yí
dé zhōng
de yuè
de zuì
dé shí
de yǎn
dé dàng
dé lái
dé biàn
de tuō
de dài
de yán
de jūn
de suì
dé cè
dé yòng
dé chěng
zuò zuì
liú zuì
qíng zuì
wǔ zuì
dài zuì
guài zuì
qì zuì
qǐng zuì
lián zuì
fá zuì
jù zuì
yǒu zuì
nài zuì
wú zuì
shù zuì
yǐn zuì
jué zuì
dì zuì
zhì zuì
dé zuì
àn zuì
zé zuì
zì zuì
tīng zuì
bèi zuì
huò zuì
bì zuì
qīng zuì
zhé zuì
fú zuì
zhòng zuì
yuǎn zuì
dài zuì
chú zuì
jūn zuì
bèi zuì
qíng zuì
dài zuì
gū zuì
tì zuì
jǐn zuì
xíng zuì
qiǎn zuì
tuō zuì
jù zuì
shì zuì
gān zuì
guī zuì
zāng zuì
guò zuì
zāng zuì
duàn zuì
fàn zuì
huǐ zuì
sì zuì
gōng zuì
bū zuì
xīn zuì
fù zuì
fēi zuì
jià zuì
dìng zuì
lùn zuì
kē zuì
dǎo zuì
wū zuì
huò zuì
shè zuì
péi zuì
pàn zuì
qiǎn zuì
qǐ zuì
duàn zuì
fá zuì
píng zuì
jìng zuì
dǐng zuì
bàn zuì
pì zuì
lù zuì
nǐ zuì
huó zuì
miǎn zuì
bào zuì
wěi zuì
lí zuì
chū zuì
zhuī zuì
jiǎo zuì
xuán zuì
mí zuì
chī zuì
àn zuì
gōng zuì
fú zuì
běn zuì
rèn zuì
gào zuì
tóng zuì
zāo zuì
yīng zuì
wěi zuì
yuè zuì
dāng zuì
wèi zuì
jiàng zuì
chù zuì
gōng zuì
lì zuì
shòu zuì
yí zuì
qiān zuì
suì zuì
lǐng zuì
xiè zuì
dǐ zuì
bì zuì
zhì zuì
péi zuì
jiù zuì
bù zuì
xià zuì
shù zuì
héng zuì
sǐ zuì
shǒu zuì
jiǎn zuì
táo zuì
fàng zuì
shàng zuì
cán zuì
chī zuì
duō zuì
kāi zuì
jià zuì
diāo zuì
dǐ zuì
dǐ zuì
（动）招人不快或怀恨；冒犯：做工作不能怕～人。
⒈ 亦作“得辠”。
⒉ 获罪。
引《书·康诰》：“凡民自得罪：寇攘姦宄，杀越人于货，暋不畏死，罔弗憝。”
北齐颜之推《颜氏家训·省事》：“前代之所贵，而吾之所行也。以此得辠，甘心瞑目。”
一本作“得罪”。 唐杜甫《敬寄族弟唐十八使君》诗：“得罪永泰末，放之五溪滨。”
《古今小说·杨八老越国奇逢》：“不隔数年， 丁丞相得罪，贬做崖州司户。”
⒊ 冒犯，触怒。
引《孟子·离娄上》：“为政不难，不得罪於巨室。”
宋王安石《上仁宗皇帝言事书》：“苟其财不足，而不能自称於流俗，则其婚丧之际，往往得罪於族人亲姻，而人以为耻矣。”
《红楼梦》第三二回：“妹妹往那里去？怎么又哭了？又是谁得罪了你了？”
赵树理《三里湾》四：“我什么地方得罪了你，你偏要来找我的事？”
⒋ 客气话。犹言对不起。
引《京本通俗小说·碾玉观音》：“郭排军吃她相问得无言可答，只道得一声‘得罪！’。”
清沉复《浮生六记·闺房记乐》：“余性爽直，落拓不羈， 芸若腐儒，迂拘多礼，偶为披衣整袖，必连声道‘得罪’！”
郭沫若《棠棣之花》第四幕：“得罪得很，得罪得很，天地间没想出竟有这样相象的人！”
犯罪。
1. 获取，接受：得到。得失。得益。得空（kòng）。得便。得力。得济。心得。
2. 适合：得劲。得当（dàng ）。得法。得体。
3. 满意：得意。扬扬自得。
4. 完成，实现：饭得了。得逞。得志（多指满足名利的欲望）。
5. 可以，许可：不得随地吐痰。
6. 口语词（a.表禁止，如“得了，别说了”；b.表同意，如“得，就这么办”）。
罪读音：zuì罪zuì(1)（名）作恶或犯法的行为：～案｜～犯｜～名｜～囚｜～人｜～责｜～证｜～恶滔天｜～魁祸首｜～孽深重。(2)（动）过失：归～于人。(3)（形）苦难；痛苦；受～。(4)（动）把罪过归到某人身上：～己。