dé jì
dé jiān
de zhèng
dé shèng
de dù
dé xī
dé yì
dé guò
dé rén
de duì
dé biàn
dé shù
dé zhōng
de qiǎo
dé fǎ
dé xiān
de fó
dé sǐ
de huò
dé yí
de guǒ
de dì
de shì
dé xīn
de bǔ
dé dàng
de zháo
dé shì
de yú
de suǒ
de mín
dé tǐ
dé jì
dé zhī
de qǐng
dé yǐ
de néng
de yíng
dé chǒng
de suì
de lù
dé zuì
de yuè
dé bù
de guì
dé fēn
de guó
de fù
dé fèng
de shòu
de wèi
dé shí
dé shèng
dé yǐ
de de
de jùn
de jūn
de sàng
de tuō
de kào
de yǎn
de mìng
de zuì
de dì
dé qī
de zhōng
dé shǒu
de qì
dé lì
de cǎi
de xìng
dé le
de sì
dé biāo
dé lǐ
de quán
de hé
de shén
de yě
dé jìn
de yào
de xìng
dé èr
dé chěng
de jǐ
de lìng
dé bìng
dé fēi
de yán
dé cè
de yī
dé chū
de shí
de shǐ
de nán
de jī
de suàn
dé wǔ
de chóu
de xíng
de juàn
dé wú
de lù
de jù
de wú
dé shì
de jiě
de wáng
dé jiù
děi kuī
dé yòng
de dài
de àn
dé dào
dé yì
dé xián
dé tiān
de péng
dé shī
de shì
de zhí
dé lái
dé liǎn
de xióng
dé yī
shī sàng
bào sāng
bìn sàng
jiǎn sàng
chuǎng sāng
jiǔ sàng
fáng sàng
lǐ sàng
káng sàng
piān sàng
dā sàng
zhí sàng
fā sāng
cú sàng
nì sàng
nǎng sàng
zhá sàng
wǎn sàng
lì sàng
dāng sàng
fèn sàng
biǎn sàng
nǎo sàng
bēi sàng
fù sāng
miǎn sàng
huò sàng
diāo sàng
dà sàng
jiān sàng
chú sāng
fāng sàng
de sàng
lín sàng
jū sāng
qì sàng
jiāo sàng
jié sàng
shuāi sāng
diào sāng
kuì sàng
shuì sàng
quē sàng
shī sàng
jǔ sàng
fán sàng
háo sāng
xiǎo sàng
tuí sàng
bāo sàng
cú sàng
cóng sàng
guó sāng
nèi sàng
bīng sàng
zǔ sàng
gǎo sàng
xíng sāng
duǎn sàng
quán sàng
bēn sāng
lì sàng
sī sàng
xīn sàng
kū sāng
dá sàng
lè sàng
zhòng sàng
háo sāng
shǒu sāng
hūn sàng
gǔ sàng
sī sàng
chí sàng
tàn sàng
tuí sāng
nào sàng
yǔn sàng
bēng sàng
shū sàng
yāo sàng
kè sàng
lí sàng
kuī sàng
tíng sàng
bēn sàng
hù sàng
ruò sàng
xiōng sàng
fú sàng
zāo sàng
zhuó sàng
zú sàng
zhuó sàng
gào sàng
fèi sàng
gǔ sàng
chóng sàng
chū sāng
diāo sàng
kāi sàng
ào sàng
guāi sàng
zhuàng sàng
hù sàng
yīn sàng
guàn sàng
lún sàng
dào sàng
sòng sāng
kòu sàng
⒈ 犹得失。指名利的得到与失去。参见“得失”。
引《庄子·田子方》：“而况得丧祸福之所介乎！”
《韩诗外传》卷四：“天子不言多少，诸侯不言利害，大夫不言得丧，士不言通财货，不贾於道。”
宋梅尧臣《村墅闲居》诗：“古来得丧何须问，世上荣枯只等閒。”
清刘大櫆《难言三》：“人之有穷通得丧，天也。”
⒉ 偏指失。指丧失名利。参见“得失”。
引宋苏舜钦《答马永书》：“谓予不以得丧累其所守，不为怨愤不懌之词。”
1. 用在动词后表可能：要不得。拿得起来。
2. 用在动词或形容词后的连接补语，表示效果或程度：跑得快。香得很。
丧读音：sāng,sàng[ sàng ]1. 丢掉，失去：丧失。丧生。丧偶。丧胆。丧气（不吉利，倒霉。“气”读轻声）。颓丧（情绪低落，精神委靡）。懊丧。沮丧。丧权辱国。丧尽天良（良心全部失去了）。