dé jì
dé zhōng
dé wú
de xìng
de dì
dé zhī
dé shèng
dé lǐ
de yào
dé shù
dé èr
de dù
dé fèng
dé xī
dé yì
dé tǐ
dé shī
de shì
dé shì
dé chěng
dé lái
dé fēn
de dì
de yǎn
de sì
dé bìng
de xióng
de mín
de zháo
dé sǐ
de tuō
de lìng
de cǎi
dé xiān
de juàn
de yě
de guó
dé rén
de shǐ
de jī
de fù
dé shǒu
dé xián
dé tiān
de xíng
dé jiù
dé yī
de suì
dé dào
de shí
dé shèng
dé jiān
de mìng
de wú
de wèi
de suàn
de zhí
de nán
de huò
de yuè
dé zuì
de suǒ
de jiě
de duì
dé jìn
dé jì
dé guò
de hé
de guì
dé shí
dé yì
de shì
de yú
de zhōng
de àn
dé dàng
de shén
dé shì
de péng
de qiǎo
de fó
de zuì
de jǐ
dé qī
de quán
dé chū
dé le
de yíng
de guǒ
děi kuī
dé yí
de qǐng
dé yòng
de bǔ
de xìng
dé xīn
dé fēi
de dài
dé chǒng
de sàng
de wáng
de zhèng
dé liǎn
de lù
de chóu
dé yǐ
de shòu
dé biàn
de yán
dé fǎ
dé bù
de de
de yī
dé lì
de néng
de jūn
de kào
de jùn
de qì
dé yǐ
de jù
dé cè
de lù
dé biāo
dé wǔ
yóu lái
yuè lái
wǎn lái
quàn lái
yǐ lái
shén lái
gé lái
zì lái
ěr lái
jìng lái
yǒu lái
qià lái
xǐng lái
dé lái
yàn lái
luò lái
dēng lái
jiàn lái
tà lái
ěr lái
hòu lái
jiù lái
liǎng lái
shàng lái
tǎo lái
shǎo lái
huì lái
chū lái
yáo lái
rú lái
bù lái
zhuàn lái
tǎng lái
suàn lái
běn lái
xiǎo lái
tè lái
zhēn lái
cú lái
bó lái
cóng lái
cháo lái
xiàng lái
zhòng lái
bié lái
dāng lái
tǎng lái
fāng lái
qiè lái
kě lái
zhāo lái
jīn lái
wú lái
xiū lái
xìng lái
hú lái
jiāng lái
wài lái
yī lái
nián lái
rù lái
hái lái
guò lái
xià lái
jìn lái
jù lái
shēng lái
hū lái
láo lái
dǐng lái
lì lái
dà lái
huí lái
sù lái
qù lái
yǐn lái
zǐ lái
yōng lái
zuò lái
fú lái
yuán lái
yuán lái
yǐ lái
wǎng lái
qián lái
xiāng lái
niào lái
xián lái
zǎo lái
zhí lái
ér lái
huái lái
liào lái
péng lái
wèi lái
gǔ lái
bǐ lái
qǐng lái
xíng lái
xǔ lái
xiǎng lái
yòng lái
xīn lái
dào lái
màn lái
yún lái
hái lái
dài lái
zuó lái
tuō lái
luàn lái
lǎo lái
rì lái
xiàng lái
guī lái
qǐ lái
zàn lái
xiān lái
qǐng lái
yíng lái
què lái
chū lái
jìn lái
kàn lái
guài lái
dōu lái
tīng lái
jiē lái
⒈ 觅得，求得。
引《公羊传·隐公五年》“公曷为远而观鱼，登来之也” 汉何休注：“登读言得来。得来之者， 齐人语也， 齐人名求得为得来；作登来者，其言大而急，由口授也。”
《百喻经·见水底金影喻》：“其父觅子，得来见子，而问子言：‘汝何所作，疲困如是？’”
⒉ 助词。用在动词或形容词后面，表示达到某种程度或出现某种结果。参见“得”。
引金董解元《西厢记诸宫调》卷四：“女孩儿諕得来一团儿颤。”
元王实甫《西厢记》第四本第四折：“愁得来陡峻，瘦得来唓嗻。”
郭沫若《棠棣之花》第三幕：“他是乐得养尊处优，胖得来，实在连走路都很艰难了。”
1. 获取，接受：得到。得失。得益。得空（kòng）。得便。得力。得济。心得。
2. 适合：得劲。得当（dàng ）。得法。得体。
3. 满意：得意。扬扬自得。
4. 完成，实现：饭得了。得逞。得志（多指满足名利的欲望）。
5. 可以，许可：不得随地吐痰。
6. 口语词（a.表禁止，如“得了，别说了”；b.表同意，如“得，就这么办”）。
来读音：lái1.从别的地方到说话人所在的地方（跟“去”相对）：～往。～宾。～信。从县里～了几个干部。
2.（问题、事情等）发生；来到：问题～了。开春以后，农忙～了。
3.做某个动作（代替意义更具体的动词）：胡～。～一盘棋。～一场篮球比赛。你歇歇，让我～。何必～这一套?
4.趋向动词。跟“得”或“不”连用，表示可能或不可能：他们俩很谈得～。这个歌我唱不～。
5.用在另一动词前面，表示要做某件事：你～念一遍。大家～想办法。
6.用在另一动词或动词结构后面，表示来做某件事：我们贺喜～了。他回家探亲～了。
7.用在动词结构（或介词结构）与动词（或动词结构）之间，表示前者是方摘了一个荷叶～当雨伞。你又能用什么理由～说服他呢?
8.来着：这话我多会儿说～?
9.未来的：～年。～日方长。
10.姓。
11.诗歌、熟语、叫卖声里用作衬字：正月里～是新春。不愁吃～不愁穿。黑白桑葚～大樱桃。
12.用在动词后，表示动作朝着说话人所在的地方：把锄头拿～。各条战线传～了振奋人心的消息。
13.用在动词后，表示结果：信笔写～。一觉醒～。说～话长。看～今年超产没有问题。想～你是早有准备的了。