qiān pī
qiān tīng
qiān tǒng
qiān pái
qiān jiě
qiān gào
qiān téng
qiān shī
qiān zǐ
qiān dàn
qiān zhóu
qiān fā
qiān bǔ
qiān chà
qiān chéng
qiān zhù
qiān shōu
qiān shěng
qiān tiē
qiān shòu
qiān shuài
qiān pàn
qiān dān
qiān bīng
qiān dìng
qiān jiē
qiān tí
qiān míng
qiān dào
qiān hé
qiān dìng
qiān shū
qiān yā
qiān chú
qiān zhèng
qiān zì
qiān jué
qiān chóu
qiān zhì
qiān tiē
qiān jūn
qiān zhì
qiān pǔ
qiān shǔ
qiān shì
qiān shū
qiān dìng
qiān hé
qiān tǒng
qiān jì
qiān zhǎo
qiān shēng
qiān piào
qiān dī
qiān zhù
qiān tiáo
qiān hán
dào shuài
qǔ shuài
guǐ shuài
jùn shuài
diàn shuài
kǔn shuài
qiān shuài
lǚ shuài
jiū shuài
fāng shuài
yíng shuài
shī shuài
dǒng shuài
hái shuài
tǒng shuài
jié shuài
piān shuài
biǎo shuài
xiāo shuài
guān shuài
dà shuài
xiāo shuài
jiàng shuài
fǔ shuài
háo shuài
jié shuài
lǐng shuài
lián shuài
huàn shuài
jūn shuài
qiú shuài
zéi shuài
jiān shuài
qú shuài
kuí shuài
hé shuài
guà shuài
shào shuài
móu shuài
yà shuài
qiān shuài
xiāo shuài
dū shuài
xù shuài
duì shuài
piào shuài
dūn shuài
bīng shuài
zhì shuài
bié shuài
⒈ 即典签,或称典签帅。官名,始于南朝。朝廷为监视出任方镇的诸王而设,多以天子近侍充任。因其权势特大,故有签帅之称。至唐权力已减,仅掌文书, 宋以后渐废。 《南史·齐巴陵王子伦传》:“及明帝诛异己者,诸王见害,悉典籤所杀,竟无一人相抗。
引孔珪闻之流涕曰:‘……若不立籤帅,故当不至於此。’”
《梁书·江革传》:“时少王行事多倾意於籤帅, 革以正直自居,不与籤帅等同坐。”
1. 亲自写姓名或画上符号:签名。签字。签到。签发。签收。签署。签押。签订。
2. 简要地写出意见:签注。签呈。签证。
3. 用竹木等物做成的细棍或片状物:牙签儿。
4. 书册里作标志的纸片或其他物体上作标志的东西:书签。标签。
5. 粗粗地缝合起来。
6. 用于占卜或赌博的细长竹片或细棍:签筒。求签。
帅读音:shuài帅shuài(1)(名)军队中最高级的指挥员。(2)(Shuài)姓。(3)(形)英俊。