péng qí
péng yuè
péng yáo
péng zé
péng bó
péng kēng
péng bó
péng kè
péng lǐ
péng zǔ
péng lǐ
péng yuè
péng dān
péng pò
péng zhàng
péng jiān
péng gōng
péng láng
péng shí
péng bì
péng juān
péng bó
bāng bāng
péng shī
péng wéi
péng pái
péng pài
péng shāng
péng kǎo
cì zǔ
gōng zǔ
jì zǔ
shǐ zǔ
qī zǔ
bǐ zǔ
shéng zǔ
xuán zǔ
xiān zǔ
bà zǔ
wǔ zǔ
wú zǔ
zhǎng zǔ
mài zǔ
yuǎn zǔ
hòu zǔ
huī zǔ
mǎ zǔ
mí zǔ
tián zǔ
zuò zǔ
liù zǔ
gāo zǔ
zōng zǔ
jiǔ zǔ
qǐ zǔ
lǚ zǔ
lǎo zǔ
huáng zǔ
cóng zǔ
chán zǔ
gēn zǔ
zhào zǔ
bó zǔ
shī zǔ
huáng zǔ
fù zǔ
dào zǔ
jī zǔ
liáo zǔ
wén zǔ
wài zǔ
shū zǔ
tài zǔ
péng zǔ
wù zǔ
jiù zǔ
ruì zǔ
líng zǔ
dì zǔ
léi zǔ
yì zǔ
bí zǔ
yán zǔ
dà zǔ
zú zǔ
jìn zǔ
lèi zǔ
shū zǔ
běn zǔ
zēng zǔ
chū zǔ
liè zǔ
fó zǔ
hàn zǔ
传说中的人物。因封于彭，故称。传说他善养生，有(好工具.)导引之术，活到八百高龄。见汉·刘向《列仙传•彭祖》。
⒈ 传说中的人物。因封于彭，故称。传说他善养生，有导引之术，活到八百高龄。见汉刘向《列仙传·彭祖》。
引《荀子·修身》：“扁善之度：以治气养生，则身后彭祖 ；以修身自强，则名配尧禹。”
唐杨炯《庭菊赋》：“降文皇之命，脩彭祖之术，保性和神，此焉终吉。”
尧的臣子篯铿。陆终氏第三子，帝颛顼之孙，历虞夏至商，相传活了七、八百岁。因封于彭城，故称为「彭祖」。后世用以比喻长寿。
1. 姓。
祖读音：zǔ祖zǔ(1)（名）父母亲的上一辈：～父｜～母。(2)（名）祖宗：～产｜～坟｜～籍｜～上｜～业｜～遗。(3)（名）事业或派别的首创者：～师｜鼻～。(4)（名）姓。