huàn píng
huàn sì
huàn jiā
huàn shù
huàn náng
huàn wèi
huàn mén
huàn chéng
huàn yào
huàn fū
huàn qíng
huàn shì
huàn dié
huàn shì
huàn yóu
huàn qí
huàn yì
huàn niú
huàn guān
huàn tú
huàn zú
huàn chǎng
huàn kè
huàn shù
huàn zhě
huàn lǚ
huàn nǚ
huàn lì
huàn chéng
huàn jì
huàn yì
huàn dá
huàn zhé
huàn rú
huàn kuàng
huàn hǎi
huàn jí
huàn rén
huàn wǎng
huàn yè
huàn lù
huàn kuàng
huàn niè
huàn tuó
huàn xué
nèi sì
líng sì
chán sì
jiǔ sì
fǔ sì
shān sì
diāo sì
gōng sì
jiǎng sì
huàn sì
dōu sì
guān sì
dōng sì
yí sì
yíng sì
ní sì
jiān sì
lín sì
yǎn sì
guān sì
zhù sì
xuán sì
fù sì
cūn sì
cūn sì
qīng sì
chéng sì
shěng sì
jìn sì
yān sì
hán sì
tíng sì
xiāo sì
gū sì
ān sì
běi sì
fó sì
hūn sì
cí sì
zhú sì
shuǐ sì
zōu sì
cháo sì
fǎ sì
fén sì
jí sì
dǐ sì
shā sì
wū sì
zhī sì
jiǒng sì
yǐn sì
⒈ 即宦官。宦官古称寺人，故云宦寺。参见“宦官”。
引《新唐书·李石传》：“方是时，宦寺气盛，陵暴朝廷。”
宋陆游《冬日读白集作古风》诗：“汉祸始外戚， 唐乱基宦寺。”
《续资治通鉴·宋哲宗绍圣二年》：“﹝蔡京﹞内结宦寺，外连臺諫，合党缔交，以图柄任。”
清方苞《书＜王氏三烈女传＞后》：“窃尝叹自古乱亡之衅，不过数端：或以权姦，或以女宠，或以宦寺。”
宦huàn(1)（名）官吏。(2)（动）做官。(3)（名）宦官。(4)姓。宦huàn（名）封建时代经过阉割在皇宫里伺侯皇帝及其家族的男人。也叫“太监”。宦yí（名）古代称屋子的东北角。
寺读音：sì寺sì(1)（名）本义：古代官署名：古代官署名(2)（名）佛教的庙宇：碧云～｜护国～。(3)（名）伊斯兰教徒礼拜讲经的地方：清真～。